Met behulp van de microlensmethode konden wetenschappers een nieuwe super-aarde vinden rond een ster met een lage massa die 5 keer minder is dan de zon.
Gebaseerd op het effect van een zwaartekrachtlens, wordt microlensing gebruikt om te zoeken naar objecten van planetaire en stellaire massa, ongeacht het licht dat ze uitzenden. Daarom is de methode vooral gevoelig voor superland - exoplaneten met een massa die hoger is dan die van onze thuisplaneet, maar aanzienlijk lager dan de massa's van de gasreuzen van het zonnestelsel.
Gloeicurve van gravitationele microlensing OGLE-2017-BLG-0482. De bovenkant toont de schaal van het planetaire anomalie gebied ingesloten in het onderste paneel. De gedurfde en gestippelde curves zijn het optimale planetaire model en het model van een puntlens. Middenpanelen - restanten van afzonderlijke modellen Nu kon slechts 2% van alle exoplaneten worden gedetecteerd door microlensing. Maar dit aantal zou moeten toenemen, omdat verschillende op de grond gebaseerde onderzoeksprogramma's regelmatig dichte stergebieden controleren.
Op 8 april 2017 werd het OGLE-2017-BLG-0482-evenement opgemerkt op de 1,3-meter-telescoop op het Las Campanas Observatorium (Chili). De planeet draait rond een M-type met een lage massa.
De nieuwe wereld (OGLE-2017-BLG-0482Lb) is ongeveer 9 keer zo massief dan de aarde en staat op 1.8 afstand van de hoofdster. e. Sterrenmassa bereikt slechts 0,2 zonne-energie. Wetenschappers wijzen op het belang van de microlensing-methode voor het vinden van planeten met een lage massa, omdat ze op andere manieren moeilijk te herkennen zijn.
