zijn
Kleurenafbeelding van lagen waas in de atmosfeer van Titan.
Een groep wetenschappers uit Frankrijk en Mexico heeft computermodellen gemaakt die omstandigheden simuleren op de grootste satelliet van Saturn, Titan. De resultaten toonden aan dat sommige oppervlakte-eilanden bellenstromen kunnen zijn.
Eerdere studies hebben gezegd dat de zeeën van de satelliet bestaan uit methaan en dat de atmosfeer stikstof is. Daarnaast toonden de beelden van het Cassini-apparaat aan dat de eilanden met bepaalde tijdsintervallen konden verschijnen en verdwijnen. Een gedetailleerd onderzoek bewees dat de oorzaak geen verandering in zeeniveau was. Daarom werd aangenomen dat dit gewoon bellen zijn die barsten als ze naar beneden druppelen. Daarom besloten de onderzoekers om deze theorie te testen op computermodellen.
Het bleek dat dit idee een solide basis heeft en dat de eilanden bellenstromen kunnen zijn. Getijden, wind en zelfs veranderingen in de atmosferische temperatuur op Titan kunnen ervoor zorgen dat stikstof zich vermengt met methaan en ethaanbellen vormt (het verschil in druk op verschillende diepten zorgt ervoor dat de componenten zich delen en gasvormige stikstofbellen boven het oppervlak ontstaan). Wetenschappers zeiden ook dat ze een hoge mate van reflectiviteit zouden hebben, wat betekent dat ze gemakkelijk door Cassini-detectoren konden worden vastgelegd.
Cassini's radarbeelden laten een vreemde eilandvorming zien in een van de Titan-koolstofzeeën, die in de loop van de tijd is veranderd (links).
Ze merkten ook op dat als de bubble-theorie correct is, het dan nodig is om een ondergronds voertuig te maken om ze te onderzoeken (als ruimteagentschappen van plan zijn om daar een missie te sturen).
