Dit is een recensie van de NASA Dawn-missie, waar het ijs liet zien in de noordelijke muur van Ceres Crater, die constant in de schaduw staat
De meest recente beoordeling van Ceres toonde veranderingen in het oppervlak. Het blijkt dat de enige dwergplaneet in het binnenste zonnestelsel een dynamisch lichaam is dat blijft evolueren en veranderen.
De NASA Dawn-missie heeft deposito's geïdentificeerd die nieuwe gegevens verschaffen over materialen in de korst en over het veranderingsproces. Waarnemingen van de VIR-spectrometer vonden eerder waterijs op een tiental plaatsen van Ceres. Een nieuwe studie toonde een overvloed aan ijs op de noordelijke muur van de 20 kilometer lange krater Yulin. Nieuwe onderzoeken wijzen op een toename van het ijsvolume.
Feit is dat de benadering van Ceres naar de Zon langs het baanpad samen met seizoensgebonden veranderingen een afgifte van waterdamp uit de ondergrond creëert. Later condenseert het op de muur van een koele krater, die de hoeveelheid ijs verhoogt. Op zijn beurt kan opwarming aardverschuivingen veroorzaken en nieuwe ijspunten blootleggen.
Het uitzicht op de Dawn-missie toont de bodem van de krater van Ceres. Het kan worden gezien dat de stroom ijs en rotsachtige rotsen lijkt op terrestrische poolgebieden
Gezamenlijke chemische, geologische en geografische waarnemingen maakten het mogelijk om de dwergplaneet in detail te onderzoeken. Uit eerdere gegevens bleek dat de korst een dikte van 40 km bereikt en is begiftigd met een overvloed aan water, zout en mogelijk organische stof. De tweede waarneming, VIR, onthulde ook nieuwe gegevens over corticale variabiliteit en suggereert dat de laatste verandering recent was. Dawn had eerder carbonaten gevormd in de oceanen gevonden. Natriumcarbonaat domineert bijvoorbeeld over heldere delen in de Occator-krater. Later zijn we erin geslaagd om 12 sites te vinden met een overvloed aan natriumcarbonaat. De studie toont voor de eerste keer dat gehydrateerd carbonaat werd gevonden op het oppervlak van Ceres of een ander planetair lichaam anders dan de aarde.
NASA's Dawn Mission Review toont de hoogste berg van Cerea Ahoun (4 km hoog en 17 km breed). Dit is een van de weinige sites in Ceres, waar ze een aanzienlijke hoeveelheid natriumcarbonaat vonden
Meestal blijft het waterijs lang op het oppervlak achter als het gebied niet in de schaduw is verborgen. Evenzo is gehydrateerd carbonaat gedehydrateerd, maar het duurt veel langer (enkele miljoenen jaren).
Een grote verscheidenheid aan materiaal, ijs en carbonaten blootgesteld aan schokken, aardverschuivingen en cryovolkanisme, suggereert dat de schors van Ceres ongelijk is qua samenstelling. Deze onregelmatigheden werden gecreëerd tijdens de periode van bevriezing van de oorspronkelijke oceaan van Ceres, die de korst vormde, of later vanwege grote klappen of cryovolcanische activiteit.
Dit alles geeft aan dat Ceres een geologisch en chemisch actief hemellichaam is.
