achter
In een nieuwe studie zeggen wetenschappers dat de explosie die Johann Kepler in 1604 waarnam veroorzaakt werd door het samensmelten van twee stellaire resten.
Kepler's supernova, vertegenwoordigd door het overblijfsel, bevond zich in het sterrenbeeld Ophiuchus, de Melkweg, met een afstand van 16.300 lichtjaar van de zon. De onderzoekers probeerden een mogelijke overlevende ster te vinden in een binair systeem waar de explosie plaatsvond.
In een binair systeem, waar een van de sterren (met de grootste massa) het einde van het leven bereikt, wordt het een witte dwerg en de tweede geeft het een bepaald deel van zijn massa. Het proces leidt tot een centrale ontsteking van koolstof in de dwerg en veroorzaakt een explosie die 100.000 keer helderder is dan de oorspronkelijke lichtkracht. Dit wrede fenomeen wordt een supernova-evenement genoemd. Een daarvan kan aan de hemel worden waargenomen, zoals in het geval van SN 1604.
Kepler's supernova kwam van de explosie van een witte dwerg in een binair systeem. Daarom waren wetenschappers op zoek naar een mogelijk overlevende buur. Zo'n explosie kan de lichtheid en snelheid van een vriend verhogen, evenals de chemische samenstelling veranderen. Daarom concentreerde de zoekactie zich op de sterren met een specifieke anomalie die kan helpen bij het identificeren van de satelliet van een witte dwerg die 414 jaar geleden explodeerde.
Ik moest een grondige inspectie uitvoeren en alle sterren in de buurt van de rest van SN 1604 karakteriseren, maar dit leidde niet tot detectie. Voor de studie gebruikte beelden van de Hubble Space Telescope. Het doel is om de juiste bewegingen te bepalen van een groep van 32 sterren rond het midden van het supernova-overblijfsel. Ze gebruikten ook FLAMES-informatie op de 8,2-meter Very Large Telescope, die de kenmerken van de sterren opving en de berekening van hun afstanden en radiale snelheden ten opzichte van de zon.
De originele tekening door Johann Kepler van "De Stella Nova" (1606), die de locatie van de supernova weergeeft (aangegeven met N)
Er is een alternatief mechanisme voor het vormen van een explosie. Dit is de fusie van twee witte dwergen of een witte dwerg met de koolstof- en zuurstofkern van een naburige ster in zijn late evolutionaire stadium. Er zijn geen sterren met abnormaal gedrag in het restantveld, wat betekent dat je aandacht moet schenken aan de voorgestelde opties.
De supernova van Kepler is een van de 5 "historische" thermonucleaire supernovae. De rest: de Tycho Brahe-supernova, gevonden in 1572, SN 1006, SN 185 (mogelijk de bron van RCW86) en geopend in 1900 SNIa G1.9 + 03.
