Nieuw onderzoek van Amerikaanse en Britse wetenschappers suggereert dat satellieten een groter risico lopen op snelle zonnewind dan een grote geomagnetische storm. Ruimteweer onderzoekers lopen het risico om satellieten te sturen naar berekende niveaus van elektronenstraling in de Van Allen stralingsgordels. Dit is een ringvormige zone rond de aarde die geladen deeltjes opvangt. De geostationaire baan bevindt zich binnen deze stralingsgordels.
De studie analyseerde de jaren van satellietgegevens, waaruit blijkt dat de niveaus van elektronenstraling in de geostationaire baan extreem hoog kunnen blijven gedurende 5 dagen, zelfs nadat de windsnelheid van de zon is afgenomen. Dientengevolge kunnen elektronische componenten op satellieten worden opgeladen tot gevaarlijk hoge niveaus en beschadigd raken.
Eerder geloofde men dat de grootste dreiging wordt vertegenwoordigd door aardmagnetische stormen. Nieuw onderzoek is echter het opbouwen van een realistisch en slecht evenement. Hier zijn we al aan het nadenken over kosmische weersverschijnselen veroorzaakt door de snelle zonnewind die de aarde raakt. Deze analyse is vooral interessant voor de satellietcommunicatie-industrie. De snelle zonnewind is gevaarlijk voor satellieten, aangezien het aardmagneetveld de grenzen van de geostationaire baan overschrijdt, en de niveaus van EM-straling toenemen over het baanpad. Elektronische componenten in satellieten worden meestal beschermd tegen elektrostatische ladingen door metalen platen. U moet ongeveer 2,5 mm aluminium gebruiken om een veilig oplaadniveau te bereiken, wat veel meer is dan ze nu doen. Op dit moment is de geostationaire baan gevuld met 450 satellieten, dus er wordt verwacht dat in de toekomst velen zullen beginnen met het signaleren van storingen en sommige zullen volledig falen.
De zonnewind is een stroom deeltjes en een magnetisch veld dat uit de zon stroomt. Het stroomt rond het magnetisch veld van de aarde en activeert "koor" plasmagolven in de buurt van de geostationaire baan. Ze verspreiden elektronen en vormen Van Allen stralingsgordels. De golven bewegen ook langs het aardmagneetveld naar de poolgebieden, waar ze worden gevonden op Antarctica.
