Sommige theoretische modellen suggereren dat een exploderende witte dwerg (een ster zonder kernbrandstof) een nabije ster beïnvloedt, wat een supernova is. Op het einde zou dit de reden kunnen zijn voor het verschijnen van SN 2018oh
Een internationaal team van wetenschappers gebruikte de Kepler-ruimtetelescoop in samenwerking met telescopen op de grond om de eerste momenten van de dood van een ster in detail te onderzoeken. Zodoende was het mogelijk om de sterrendood in een verre melkweg te aanschouwen. Het doel van het project is om te begrijpen hoe de sterren exploderen.
In het midden van het onderzoek verschijnt supernova SN 2018oh. Kepler observeerde in de laatste dagen van het werk (tot de brandstof voorbij was) de kleinste veranderingen in de helderheid van de explosie van de ster, terwijl aardetelescopen de transformatie volgden van de kleur en atomaire samenstelling van de stervende ster. De gecombineerde gegevens zorgden voor een ongekende observatie van het begin van sterfte.
SN 2018oh is een voorbeeld van een supernova Ia-type. Dit type astronomen gebruiken om de expansie van het universum en de studie van de aard van donkere materie te meten. Vóór Kepler was het niet mogelijk om de vroege stadia van een stellaire explosie te verkennen. Een typische Ia-type supernova blijft helder gedurende 3 weken en begint dan uit te faden. In dit geval werd de supernova echter drie keer sneller helder dan een typisch object, wat extreem hoge temperaturen aantoont. Sommige theoretische modellen suggereren dat de oprichting van een SN 2018oh diende als een exploderende witte dwerg, die de naburige ster beïnvloedde. Misschien raakte de schokgolf van een exploderende witte dwerg de ster-satelliet aan, waardoor een ongelooflijk roodgloeiende en heldere halo werd gecreëerd die de extra helderheid en hoge temperatuur kon verklaren.
Het is nu duidelijk dat een dergelijk scenario in staat is om een bepaald type supernova te veroorzaken. De gepensioneerde ruimtetelescoop, Kepler, veranderde zijn kijk op het universum en liet zien dat planeten een veel voorkomend verschijnsel in de ruimte waren. En nu weten we hoe de sterren hun leven eindigen in een felle explosie. Wetenschappers zijn van plan om de frequentie en prevalentie van dit soort supernova's te achterhalen om kosmologische modellen te verduidelijken en de schatting van de snelheid van expansie van het universum te verbeteren.
