Het zand van de tijd op Saturn's grootste satelliet, Titan

Het zand van de tijd op Saturn's grootste satelliet, Titan

Volgens een nieuwe analyse van beelden gemaakt door het Cassini-ruimtevaartuig, vindt de vorming van duinen op de grootste satelliet van Saturnus, Titan, plaats over 88.000 aardse jaren of 3000 jaar Saturnus.

De studie, die deze week verschijnt in het tijdschrift Nature Geoscience, geeft aan dat de langetermijnklimaatcycli geassocieerd met veranderingen in de baan van Saturnus een sleutelmechanisme zijn voor de vorming van de duinen van Titan.

Titan is de vierde bekende plaats in het zonnestelsel met winderige duinen op het oppervlak. De overige objecten: de aarde, Venus en Mars.

Titan's "zand" wordt verondersteld te bestaan ​​uit fijne deeltjes vaste koolwaterstoffen of omwikkeld met koolwaterstoffen, die ongeveer een derde van de dichtheid van zand op aarde hebben.

Vergelijkbare studies gepubliceerd in het tijdschrift Nature deze week tonen aan dat moderne computermodellen de windsnelheid die nodig is om het zand over te steken en duinen op Titan te vormen, sterk onderschatten. Wetenschappers gebruiken de windtunnel van de Universiteit van Arizona om de vorming van duinen op Titan te begrijpen. "Duinen beginnen zich te vormen wanneer de wind kleine deeltjes van de grond opneemt en ze naar beneden laat vliegen." Een belangrijk onderdeel van het begrip van de duinvorming is het bepalen van de drempelwindsnelheid, het is noodzakelijk om duindeeltjes te laten bewegen ", schreven de State University-onderzoekers in een persbericht. Arizona.

Experimenten tonen aan dat de wind moet waaien met een snelheid van minstens 3,2 mijl per uur om het zand van Titan in de lucht te tillen. Op aarde zou deze wind heel licht zijn, maar de zwaartekracht van Titan is slechts een zevende van de zwaartekracht van de aarde, dus zanddeeltjes hebben een gewicht gelijk aan 4% van het gewicht van het zand op aarde.

"Zo'n dichte atmosfeer blaast eenvoudig zulke lichte deeltjes weg", zegt medeauteur Nathan Bridges van het John Applied Physics Laboratory van John Hopkins University.

Opmerkingen (0)
Zoeken