veranderen
Chris Packham, professor in natuurkunde en astronomie aan de Universiteit van Texas in San Antonio, voerde een nieuwe studie uit die het begrip van zwarte gaten in onze melkweg en de magnetische velden rondom hen verbreedt.
Packham ontdekte als eerste het magnetisch veld van een zwart gat in de Melkweg met verschillende golflengten. Een zwart gat is een plaats in de ruimte waar de zwaartekracht zo krachtig is dat zelfs licht niet uit de greep kan ontsnappen. Typisch, dergelijke objecten worden gevormd na de explosie van een massieve ster, waarbij de resterende kern wordt vernietigd door de zwaartekracht. Een ster die drie keer zo zwaar is als de zon, wordt bijvoorbeeld een zwart gat. Het bestudeerde zwarte gat is 10 keer de solaire massa en heet V404 Cygni.
De aarde is begiftigd met een magnetisch veld, omdat het een hete vloeibare kern heeft die rijk is aan ijzer. Deze stroom vormt elektrische stromen, die een magnetisch veld creëren. Het zwarte gat heeft ook deze functie, omdat het gat uit het stellaire overblijfsel is voortgekomen. Wanneer materie rond een zwart gat breekt, worden stralen van elektronen getriggerd door een magnetisch veld van elke pool met bijna de snelheid van het licht. Nieuwe en unieke waarneming van de stralen en de evaluatie van het magnetische veld van de V404 Cygni omvatten de studie van het object op verschillende golflengten. De test stelde ons in staat om een meer gedetailleerd beeld te krijgen van het vermogen van het magnetisch veld.
Het blijkt dat magnetische velden veel zwakker zijn dan eerder werd gedacht. Dit is raadselachtig en bevraagt de vorige modellen. De wetenschapper staat erop het probleem verder te onderzoeken om zwarte gaten in het algemeen te begrijpen. Als we na de oerknal terugkeren naar het vroegste punt van het universum, moeten we een sterke correlatie vinden tussen zwarte gaten en sterrenstelsels. Het lijkt erop dat de geboorte en ontwikkeling van gaten en melkwegstelsels nauw verwant zijn.
