Een onderzoeker van de Siberian Federal University creëerde samen met Australische en Duitse collega's een fysiek en wiskundig model voor de vorming van planeten ter grootte van Mars en Venus. Het bleek dat de Rode Planeet niet het vermogen had om een dichte atmosferische laag te ontwikkelen. Venus werd sterk beïnvloed door de nauwe positie ten opzichte van de zon. Maar in een vroeg stadium was de atmosfeer omdat onze ster niet erg actief was.
Het model laat zien dat Mars en Venus werden gemaakt van protoplaneten (en die van gas- en stofwolken). Meestal botsen embryo-planeten tijdens willekeurige beweging en vormen protoplaneten. Tijdens de stollingsperiode creëren vluchtige stoffen van de mantel een dichte en gloeiend hete atmosfeer bestaande uit water en koolstofdioxide. Maar de lage zwaartekracht van de planeten van het Mars-type en de hoge stellaire helderheid vernietigen de atmosferische laag. Waterstof is licht van gewicht en gaat als eerste, en neemt ook andere zware elementen weg.
Wetenschappers hebben een model gepresenteerd voor het maken van planeten ter grootte van Mars en Venus. Het bleek dat de Rode Planeet niet in staat is om een dikke atmosferische laag te ontwikkelen. In het geval van Venus werd de positie dicht bij de zon sterk beïnvloed. Maar al snel was de atmosfeer omdat onze ster niet erg actief was. Wetenschappers hebben mogelijke scenario's bestudeerd die veranderingen in de zonneactiviteit beschrijven. Ze gebruikten ook alle bekende empirische modellen van de afhankelijkheid van helderheid op het tijdperk van jonge sterren (miljoenen jaren). Het vergelijken van modellen met observaties heeft het aantal opties helpen beperken. Maar de planeten van het Marstype verliezen hun atmosfeer.
Belangrijk was de studie van Venus, die het mogelijk maakte om in het verleden van het systeem te duiken. De gegevens suggereren dat het niveau van zonneactiviteit in een vroeg stadium vrij laag was. In sommige situaties (met hoge activiteit) verloor Venus zijn atmosfeer, en in andere (matige straling) bleef het behouden.
Wetenschappers combineren verschillende omstandigheden om de reactie van de planeet te zien en te vergelijken met echte waarnemingen. Alle modellen zijn het er echter over eens dat voor de huidige staat van Venus de zon relatief inactief was geweest in de vroege stadia van de ontwikkeling van het systeem.
