Het computerbeeld toont een superzwaar zwart gat in de galactische kern. Het zwarte centrale gebied is de gebeurtenishorizon. Krachtige gatzwaartekracht vervormt de ruimte
Wetenschappers van Princeton University (VS) en het Weizmann Institute of Science (Israël) gaven een mogelijke verklaring waarom we geen zwarte gaten van gemiddelde grootte kunnen vinden.
Het wetenschappelijke concept van zwarte gaten verscheen pas in de vorige eeuw. Hun aanwezigheid werd voorspeld door Albert Einstein, en de termijn zelf werd officieel in 1967. Dankzij de observaties hebben we veel geleerd over deze formaties, maar er zijn nog veel mysteries over. De belangrijkste is waarom het onmogelijk is om een tussenmaat te vinden? We weten van het bestaan van groot en klein, maar waar is de overgangsfase? Onderzoekers geloven dat het onvermogen om dergelijke objecten te vinden niet betekent dat ze er niet zijn. Moet gewoon aandacht besteden aan andere plaatsen. Ze geloven echter dat er nu geen tussentijdse zwarte gaten zijn. En het ding is bezig met hun ontwikkeling. Hoogstwaarschijnlijk nemen ze toe met de opname van sterren.
Als dit het geval is, is de snelheid van zwarte gaten één zonnemassa per 10.000 jaar. Dat wil zeggen, als er een zwart gat verscheen kort na de geboorte van het Universum (13,8 miljard jaar geleden), dan is het al een tussenstadium gepasseerd. Ze denken ook dat dergelijke objecten in dichte delen van de hemel moeten worden gezocht, wat behoorlijk moeilijk is om te doen. Nieuwe technologieën vangen echter de zwaartekrachtsgolven op en vereenvoudigen de procedure.
