te begrijpen
Laten we teruggaan naar het recente verleden. 3 augustus 1998, Boulder (Colorado). Uren genageld middag, maar het is donker buiten. Een dichte wolk verdikte bovenop en bedekte de grond gedurende 30 minuten. Radiometers toonden extreem lage niveaus van invallend licht. Wetenschappers zijn zo geïnteresseerd in dit incident dat ze in 2017 besloten een zonsverduistering te verkennen om het energiesysteem van de aarde beter te begrijpen.
De volgende gebeurtenis van een totale zonsverduistering wordt verwacht op 21 augustus. Het team gaat het proces modelleren op een geavanceerd computerprogramma. Als alles goed afloopt, zullen we in staat zijn om de schattingen van de hoeveelheid zonne-energie die de aarde binnenkomt te verbeteren en het principe van het regelen van het systeem door wolken te begrijpen.
Een EPIC-camera maakt soortgelijke beelden van Lagrange 1 op een afstand van een miljoen mijlen van de planeet.
Het energiesysteem van de aarde beweegt constant om een balans te behouden tussen de binnenkomende zonnestralen en de uitgaande van de planeet. Wolken spelen hier een cruciale rol.
De maan ten tijde van de zonsverduistering werpt een enorme schaduw. Het team kent de afmetingen en de lichtblokkerende eigenschappen van de satelliet al, maar de grond- en ruimteapparatuur helpen bij het bepalen hoe de schaduw het object van inkomend zonlicht beïnvloedt.
Eerder voerden wetenschappers grootschalige atmosferische metingen tijdens eclipsen, maar dit is de eerste keer dat ze grond- en ruimtetechnologie gaan verbinden. In het experiment simuleren ze een totale zonsverduistering in een driedimensionaal model van het transport van stralen. Deze foto laat precies zien hoe de energie zich over de aarde verspreidt. Moderne modellen tonen wolken in één dimensie. Maar voor nauwkeurigere resultaten hebt u een 3D-uiterlijk nodig. Hun verschil is dat je in de driedimensionale versie de vele richtingen kunt zien en berekenen waarin de wolken het invallende licht verspreiden. De resultaten zijn van invloed op klimaatmodellen en indicatoren van het energiebudget van de planeet.
Tijdens de zonsverduistering zullen grondmetingen worden uitgevoerd in Casper, Wyoming en Colombia.
De Pandora-spectrometer controleert elke golflengte van licht en de pyranometer meet de totale hoeveelheid zonne-energie in alle richtingen. Voor en na het evenement berekenen wetenschappers ook de hoeveelheid micro-elementen die in de atmosfeer worden geabsorbeerd.
In de ruimte wordt het evenement gevolgd door een EPIC-camera op het schip DSCOVR, evenals camera's van de satellieten Terra en Aqua. Deze studie zal een volgende stap zijn in het 30-jarig werk van de NASA om de binnenkomende zonne-energie in de bovenste atmosfeer en planetaire terugslag in de ruimte te meten.
In het najaar zijn de TSIS-1 op het ISS en het zesde CERES-instrument voor het analyseren van zonnestraling gepland voor verdere studie.
