Wetenschappers van de Brown University hebben de eerste kwantitatieve kaart van water en de chemische bouwstenen ervan gemaakt. Deze studie zal nuttig zijn voor toekomstige maankolonisten.
In 2009 kwamen we erachter dat er water- en hydroxylmoleculen op de satelliet van de aarde zijn. Nu besloten de onderzoekers om een gedetailleerde kaart te vormen met de locatie en de hoeveelheid.
Waterhandtekeningen zijn overal op bijna het hele grondgebied aanwezig. Het aantal neemt toe met de nadering van de polen. De maximale waterconcentratie bereikt 500-750 ppm op hoge breedtegraden. Voor u om te begrijpen, dit is vele malen minder dan in droge aardse woestijnen. Maar het is er nog steeds.
De kaart is belangrijk, want met zijn hulp zullen we uitvinden waar we naar water moeten zoeken, hoeveel water het is en of het de moeite waard is om energie te spenderen aan extractie. De bron verwijst naar distributie. In principe is het homogeen met een afname van de concentratie naar de equatoriale lijn. Er wordt aangenomen dat het hele ding in de zonnewind. Continu protonbombardement kan hydroxyl en moleculair water vormen.
De nieuwe kaart geeft het volume water weer dat geconcentreerd is in de maangrond. De hoeveelheid neemt toe naarmate de polen dichterbij komen, wat erop duidt dat het meeste water afkomstig is van de zonnewind.
Maar er zijn uitzonderingen. Hoge concentraties worden genoteerd in vulkanische afzettingen die afkomstig kunnen zijn van een diepe mantel.
Het onderzoek toont ook aan dat de waterconcentratie verandert tijdens de maandag op breedtegraden onder de 60 graden: 's morgens en' s avonds is het nat en om 12 uur is er sprake van droogte. Het exacte mechanisme van oscillatie is niet geïdentificeerd, maar dit suggereert dat het proces van watervorming nu gebeurt.
Maar de kaart kan nog steeds niet compleet zijn. Het is een feit dat de maan mineralogische kaart alleen die plaatsen weergeeft waar licht wordt gereflecteerd vanaf het oppervlak. Het blijkt dat de gearceerde gebieden nog steeds mysteries zijn. Er wordt aangenomen dat veel van hen grote hoeveelheden waterijs kunnen bevatten. Het is ook niet duidelijk hoe diep water in de bodem sijpelt.
Maar we hebben nog steeds een goede start en toekomstige kolonisten zullen niet blindelings werken.
