Nu worden astronauten en kosmonauten naar een specifieke plaats gestuurd, het International Space Station, wanneer ze de ruimte in worden gestuurd. Het is een stabiel platform dat ruimte in een baan biedt en de mogelijkheid om belangrijke experimenten in een gewichtloze toestand uit te voeren. Onlangs heeft Rusland zijn plannen voor dit object geuit.
Orbitaal laboratorium
De Unity-verbindingsmodule, gemaakt door de VS (hieronder), en de Dawn-module (uit Rusland) worden weergegeven in een foto van de Space Shuttle Endeavour. Nadat het grootste deel van de missie was besteed aan verschillende taken om twee gekoppelde modules voor te bereiden op hun rol in het ISS, beoordeelde de STS-88-bemanning van 6 personen alle apparatuur.
Officieel begon het ISS sinds 1998 te bestaan. Het was tijdens deze periode dat de eerste module "Zarya" de Russische kant verliet. Een paar maanden later volgde de Amerikaanse module Unity, na 2 jaar de Russische Zvezda, nog een jaar later het Amerikaanse Lot, enzovoort.
Het begon echter allemaal in 1984, toen de Amerikaanse president Ronald Reagan besloot een orbitaal station te creëren, dat bestemd was om een internationaal project te worden. Ruimtestations bestonden daarvoor, maar ze behoorden tot specifieke landen. Aanvankelijk waren de deelnemers alleen de Verenigde Staten, Canada, ESA (European Space Agency) en Japan. Maar al snel beseften ze dat er niet genoeg geld was, dus Rusland werd toegevoegd als partner. Het was een verstandige beslissing, omdat het land rijke Sovjetontwikkelingen in de ruimte kreeg, evenals ervaring in lanceerstations (Salyut en Mir). Het totale aantal lidstaten is gegroeid tot 14 landen, maar we kunnen zien dat het aantal uitzendeenheden kan worden verdeeld in Russische en Amerikaanse delen. De elementen werden in afgewerkte vorm in een baan gebracht en vervolgens samengevoegd tot een enkel station, zoals delen van de ontwerper.
Stationbestemming
Het ISS is sinds 1998 actief. De instrumenten worden voortdurend bijgewerkt en er worden reparaties uitgevoerd, omdat dit het enige orbitale laboratorium is. In feite is dit het enige platform voor experimenten in de ruimte. Bovendien kan alleen hier de invloed van zonne- en kosmische straling worden gevolgd, evenals microzwaartekracht op het menselijk lichaam. Of test verschillende methoden voor het kweken van planten, het bestrijden van ziektes en de psychologische effecten van langdurige isolatie.
Al deze experimenten stellen ons in staat om vooruitgang te boeken in termen van kolonisatie en menselijke lanceringen in de diepe ruimte. Maar elk mechanisme heeft een leven lang. Praten over het lot van het ISS begon in 2010. Vervolgens vonden ze dat het na 2015 veilig kan worden gebruikt, omdat er geen technische beperkingen zijn. Vervolgens kondigde NASA plannen aan om de operatie uit te breiden tot 2020, en vertegenwoordigers van Roskosmos kondigden 2024th aan. Latere gesprekken begonnen in de tegenovergestelde sleutel. Russische vertegenwoordigers begonnen te praten over het stoppen van vluchten naar het station na 2020. De Amerikanen begonnen over hetzelfde te praten, die grote sommen geld moesten uittrekken, niet alleen voor vluchten in de ruimte (ze betalen voor ruimte op het Russische Sojoez-ruimtevaartuig), maar ook voor het onderhoud van het station. Daarom kwamen landen voorlopig overeen dat het ISS tot de 2028-2030's zal worden gebruikt.
Aanbieding uit Rusland
Laboratoriummodule "Wetenschap"
Onlangs zijn de ontwikkelingen opnieuw veranderd. Het voorstel kwam van Glavkosmos (een tak van de Russische Roskosmos). Dmitry Loskutov op de laatste conferentie deelde de plannen van het land met betrekking tot het ISS.
Hij zei dat ongeacht hoe andere landen dat in de toekomst deden, maar Rusland zal het aantal eigen modules verhogen. Meer specifiek is gepland dat in 2020 de laboratoriummodule "Science" zal aankomen (deze zal de "Pierce" vervangen, die zal worden losgekoppeld en onder water zal worden gezet). Na 2 jaar wordt de nodale module gelanceerd en vervolgens de module Wetenschap en energie. Dit is een ideale optie in moderne Russische realiteiten.
Maar sommige experts stellen teleurstellende conclusies over de module "Wetenschap". De lancering ervan is al meerdere keren overgedragen vanwege ontwerpproblemen en de behoefte aan interne reiniging. Laten we niet vergeten dat het werk aan de module in 1995 begon, wat betekent dat de geavanceerde leeftijd de 20 jaar heeft overschreden, dus men kan het moment van technologische veroudering vermoeden. Sommigen geloven dat de module helemaal nooit zal kunnen starten, en dit is een belangrijk element bij het bijwerken van het Russische segment op het orbitale station. Zonder dit zal het hele project niet in staat zijn. Als de situatie met de module "Wetenschap" is opgelost en het land voldoet aan het plan, zal het Russische deel na een paar jaar volledig autonoom en zelfvoorzienend worden. Maar in Rusland willen ze niet de enigen in een baan zijn. Daarom stellen ze voor zich bij hun initiatief aan te sluiten bij andere landen die mogelijk ook hun eigen modules lanceren.
Postscript
Het is moeilijk om te zeggen welk lot het ISS wacht na de jaren 2030. Er is een mening dat wanneer het Russische segment wordt uitgebreid, de rest wordt verbroken, overstroomd en andere op hun plaats worden geïnstalleerd. Daardoor zal een volledige vernieuwing en formele creatie van een nieuw internationaal orbitaal station plaatsvinden. Als andere landen weigeren of iets apart willen bouwen, heb je een volledig Russisch station.
