Gepensioneerde NASA-astronaut David Wolfe
Ruimtevaart omvat bekende gevaren: vriespunt, vacuüm, straling en isolatie. Weinig mensen herinneren zich echter het risico van een visuele beperking. Dit werd onlangs teruggeroepen door de gepensioneerde NASA-astronaut David Wolfe.
Hij weet waar hij het over heeft, aangezien hij 168 dagen vastlegde in de ruimte van vier afzonderlijke ruimtemissies van de shuttle, en ook 128 dagen opnam aan boord van het Russische ruimtestation Mir. Hij leidde ook een team van astronauten die het ISS bouwden.
Dr. Wolfe deelde zijn ervaring en wees precies op hoe de ruimtevlucht de structuur van het oog beïnvloedt. Veel astronauten ervaren visuele beperkingen na missies. Sommige mensen vertonen symptomen enkele jaren nadat ze naar de aarde zijn teruggekeerd. De belangrijkste theorie is dat microzwaartekracht leidt tot een gematigde maar constante toename van de druk in het hoofd. Dit stimuleert een verandering in de oogvorm, wat het zicht schaadt. Onderzoekers gebruiken visualisatietechnieken (geadopteerd in oftalmologie) om een oplossing voor dit probleem te vinden. We hebben een belangrijke vraag voor de boeg, want de VS bereiden zich voor op lange vluchten naar Mars, de maan en de asteroïdengordel.
Dr. Wolfe werkte van 1983-2004 als senior-vluchtchirurg voor de Amerikaanse luchtmacht. Hij is ook een elektrotechnisch ingenieur en uitvinder die 17 patenten in de Verenigde Staten heeft ontvangen. Hij ontving de titel "uitvinder van het jaar" in 1992. In 2011 was hij vereerd om in de Space Glory Hall of Fame te zijn voor zijn werk aan de oprichting van een bioreactor - hiermee kun je weefsels, kankers en virale culturen in de ruimte of op aarde buiten het lichaam laten groeien.
