John Glenn en de bemanning van STS-95 nemen een traditionele foto tijdens de vlucht. Commandant Kurt Brown is aan de rechterkant. Met de klok mee: piloot Stephen Lindsey, laadcommandant Stephen Robinson, ESA-astronaut Pedro Duque, Japanse kosmonaut Chiaki Naito-Mukai en vluchtingenieur Scott Parazinski (NASA)
NASA-astronaut Stephen Robinson herinnert zich de kans om tijdens de recordmissie van de shuttle een van de jeugdhelden van de 77-jarige Glenn te begeleiden.
Stephen was 6,5 jaar oud toen John Glenn, een voormalige marine-infanteriepiloot, in 1962 aan boord ging van Friendship 7 naar een missie die cruciaal was voor de nationale veiligheid van Amerika.
35 jaar later ontmoette Robinson zijn held op de meest onverwachte plaats: Glenn, die NASA lang geleden verliet en op het punt stond zijn 24-jarige politieke carrière te beëindigen, wilde weer de ruimte in vliegen, maar deze keer als een object van studie aan boord van de Space Shuttle Discovery in de STS -95. Robinson, zelf al astronaut, was verantwoordelijk voor het experiment.
"Ik was zo nerveus," zei hij. "Ik dacht dat ik ongelofelijk veel geluk had, niet alleen om het Amerikaanse icoon te zien, maar ook om hem te vertellen wat hij moest doen. Maar hij was op zijn gemak, dus het werk ging goed en we werden goede vrienden. ' Meer dan 36 jaar zijn verstreken sinds Glenn's 5-uur durende vlucht rond de planeet. Maar hij vergat de vaardigheden niet en ging op een heel natuurlijke manier de ruimte in.
"Hij was de enige die niet nieuw leek", zei Robinson.
Glenn voert camerawerk uit in de cockpit van de shuttle tijdens de 1998-missie aan boord van de Space Shuttle Discovery (NASA)
Tijdens de vlucht bombardeerde Robinson en zijn bemanning John met vragen over hoe hij zich bevond bij Friendship 7 en over zijn ervaring. "Tijdens het verhaal leek hij geen oplichter te zijn. Hij was niet geïnteresseerd in het verleden, maar in de toekomst. En ik zag zijn verlangen om alles ten goede te veranderen, "zei Robinson.
Het belangrijkste verschil tussen vluchten was het aantal mensen aan boord. Vriendschap 7, die drie banen rond de aarde maakte en in de oceaan landde, was een soloschip. Een shuttle STS-95 heeft 6 leden geplaatst. Hoewel Robinson voegde toe dat er bijna 7 van hen waren, aangezien de aanwezigheid van Glenn's vrouw, Annie, de hele tijd gevoeld werd.
"Ik heb nog nooit twee mensen dichterbij gezien dan zij," zei Robinson. 'We zouden John niet hebben zien worden wat hij zou zijn geweest als het niet voor Ann Glenn was ... Deze relaties werden de basis van zijn grootheid.'
Een ander verschil is het vermogen van Glenn om de zwaartekracht nul te ervaren en te genieten van het uitzicht vanaf een hoogte van 340 mijl boven de planeet. Tijdens de eerste vlucht werd hij vastgemaakt en had hij geen toegang tot de ramen. "Hij was zo blij. Zijn droom is uitgekomen. Na terugkomst in een baan om de aarde, konden we niet stoppen met kijken naar de vreugde van deze vent ", voegde Robinson eraan toe.
Tijdens de STS-95-missie werd Glenn een wetenschappelijk object. Wetenschappers willen weten hoe het lichaam verandert tijdens microzwaartekracht (NASA)
Op een avond na het eten merkte Robinson iets op in de cockpit van de shuttle. Onder het scheen licht en Glenn dreef gewoon, kijkend door het raam. "Het was stil, donker en zo mooi. Ik vroeg John wat hij aan het doen was. En hij draaide zich niet eens om. Heeft net gezegd dat hij in de kerk is. '
Glenn stierf donderdag op het 95e levensjaar. Later die dag meldden zijn familie en collega's aan de Universiteit van Ohio dat hij vreedzaam was vertrokken en "deze aarde voor de derde keer verliet als een gelukkige en zelfgerealiseerde man".
