verschenen
Kuipergordel door de ogen van de kunstenaar
Kosmisch stof verzamelt zich dagelijks in de stratosfeer van de aarde. Bovendien bereikt het aantal voor het jaar 40.000 ton! Sinds de jaren 1970 NASA-vertegenwoordigers lanceren ballonnen in de lucht om waardevolle monsters te verzamelen voor analyse.
Het is belangrijk om te begrijpen dat deze deeltjes in grootte slechts enkele tientallen micrometers bereiken. En de belangrijkste bronnen van kosmisch stof zijn de dichtstbijzijnde kometen en asteroïden dichter bij de zon (het innerlijke zonnestelsel met een asteroïdengordel).
Vergelijking tussen buiten en Kuipergordel
Een recent onderzoek heeft echter aangetoond dat sommige monsters van kosmisch stof afkomstig kunnen zijn van objecten in de verre Kuipergordel. En "ver" betekent de afstand tot de zon vanaf 30 a. e en maximaal 55 a. e. Deze regio overschrijdt de limiet van het baanpad van Neptunus. Daarom zijn wetenschappers verbaasd over de gedachte dat stofdeeltjes zulke grote afstanden kunnen overbruggen.
De analyse toonde ook aan dat kosmisch stof ongeveer 10 miljoen jaar besteedde aan de reis van de Kuipergordel naar de stratosfeer van de aarde. Nu beweegt het ruimtevaartuig New Horizons zich in de richting van de gordel, die op 1 januari 2019 voorbij het 2014 MU69-object vloog, 43.4 a verwijderd van onze ster. e.! Video van de overspanning van het New Horizons-voertuig vóór de Ultima Thule:
We hebben geen kans om de monsters uit de Kuipergordel terug te sturen, maar als de gevonden stofdeeltjes echt tot dit gebied behoren, dan kunnen we een globaal beeld krijgen van de samenstelling van een verre regio.
Dus de analyse van stofdeeltjes (die vermoedelijk uit de Kuipergordel kwamen) toonde aan dat ze verschenen als gevolg van contact met vloeibaar water. Dit is vreemd, omdat de Kuipergordel te koud wordt geacht om water in een vloeibare toestand te hebben. Misschien draaide het allemaal om botsingen en opwarming veroorzaakte dat het ijs smolt.
Om de aankomst van monsters uit de Kuipergordel te bewijzen, moet u veel meer materiaal verzamelen en analyseren dan het team van Lindsay Keller en planetaire wetenschappers van NASA in de nabije toekomst zullen doen.
