De Mars-Express-webcam is erin geslaagd om een catalogus van 21.000 afbeeldingen te maken, wat zijn waarde als een wetenschappelijk hulpmiddel voor de wereldwijde studie van ongebruikelijke hoogte van Marswolken bewijst.
Aanvankelijk werd een camera met een lage resolutie geïnstalleerd om de scheiding van de Beagle-2 landingsmodule in 2003 visueel te bevestigen. In 2007 werd het weer ingeschakeld om het publiek te verbinden met de studie van de planeet.
De opeenvolging van beelden verkregen door de Mars-Express visuele observatiecamera op 7 maart 2014
Vorig jaar ontving de camera nieuwe software en werd een aanvullend wetenschappelijk instrument. Met zijn hulp is het mogelijk om een verbazingwekkende bewolking te overwegen. Natuurlijk kun je hiervoor andere tools of ruimtevaartuigen gebruiken, maar het is de webcam die een globaal overzicht biedt. De verkregen gegevens helpen om de atmosferische verschijnselen te begrijpen.
Foto's worden ontgonnen op 15 december 2009
Tussen 2007 en 2016 werd een catalogus van 21.000 afbeeldingen gemaakt, waarbij 300 gereserveerd zijn voor specifieke studies. Bewolkte eigenschappen strekken zich uit in een straal van 50-80 km en strekken zich horizontaal uit op 400-1500 km. Om de bewolkte aard (stof of ijsdeeltjes) te begrijpen, vergeleken de wetenschappers de foto's met de voorspellingen van atmosferische eigenschappen, die in detail zijn beschreven in de klimaatdatabase van Mars. Bestudeerde ook opnamen van de MRO. De meeste studies stellen dat wolken worden weergegeven door waterijs.
Stoffige wolken boven Mars
Wolken met een hoge ijsconcentratie hingen af van de positie van de zon: kan worden waargenomen bij zonsopgang en aan het begin van de dag, wanneer de temperatuurmarkering lager is. Met toenemend licht, zij opgelost.
Variaties in bewolking worden ook beïnvloed door veranderingen in temperatuur, seizoen en atmosferische dynamiek. Een van de gebeurtenissen was geassocieerd met een lokale stofstorm op het noordelijk halfrond. De storm bedekte 1950 km aan de buitenrand en 730 km aan de binnenrand met een breedte van 60-130 km.
Van de voorbeelden is het de moeite waard om de wolk te onthouden die op 15 december 2009 boven de equatoriale lijn werd vastgelegd. Het ligt op een hoogte van 40 km en bestrijkt 830 km horizontaal. Interessante kenmerken in de vorm van druppeltjes gecreëerd door meridionale winden werden waargenomen.
