Het ruimtevaartuig New Horizons ontving deze snapshot van de satellietvlakte - een glaciale ruimte rijk aan stikstof, koolmonoxide en methaan. Samen vormen ze het linker deel van de hartvorm op het oppervlak van Pluto. Wetenschappers bestudeerden de samenstelling van stikstof en koolstofdioxide om een nieuwe theorie te creëren voor de vorming van een dwergplaneet
Onderzoekers van het South-West Research Institute hebben de ontdekkingen van de nieuwe NASA-missies gecombineerd met de gegevens van Rosett om een nieuwe theorie te creëren over de vorming van Pluto aan de rand van het zonnestelsel.
Dit is een grootschalig cosmochemisch model. De studie is gebaseerd op stikstofrijk ijs in Plains Sputnik, een grote gletsjer die het linkerdeel van de Tombo-regio (hart) vormt. Wetenschappers slaagden erin een intrigerende consistentie te vinden tussen de geschatte hoeveelheid stikstof in de gletsjer en de verwachte waarde in het geval dat Pluto wordt gevormd door de agglomeratie van ongeveer een miljard kometen of andere objecten van de Kuipergordel.
Daarnaast onderzochten de onderzoekers het zonnemodel, waarbij Pluto tevoorschijn kwam uit extreem koud ijs, dat een chemische samenstelling zou hebben die nauwkeuriger overeenkomt met de positie van de zon. Het was nodig om niet alleen te handelen met de stikstof die in Pluto aanwezig is, maar ook met hoeveel vluchtige elementen tijdens aionen mogelijk uit de atmosfeer in de ruimte zouden kunnen lekken. Toen was het nodig om het eens te worden over het aandeel koolmonoxide in stikstof. Dientengevolge, wijst een laag niveau van koolmonoxide begraven in oppervlakteijs of vernietiging van vloeibaar water aan.
New Horizons liet de mensheid niet alleen zien hoe Pluto eruit ziet, maar gaf ook informatie over de samenstelling van de atmosfeer en het oppervlak. Kaarten worden verzameld met behulp van een Ralph-instrument en geven gebieden aan die rijk zijn aan methaan (CH4), stikstof (N2), koolmonoxide (CO) en water (H2O)
De analyse geeft aan dat de initiële chemische samenstelling van Pluto, geërfd van komeetbouwstenen, chemisch was gewijzigd met vloeibaar water, mogelijk in de oceaan onder de grond. Maar het zonnemodel voldoet ook aan enkele beperkingen. Er zijn nog steeds veel vragen, maar chemische analyse zal helpen om enkele van de waargenomen kenmerken te traceren naar de processen van vorming uit de oudheid.
