Mensen die foto's naar het # MemoriesInDNA-project stuurden kozen afbeeldingen van familieleden, favoriete plekken en heerlijk eten dat jarenlang in de vorm van synthetisch DNA zal worden bewaard. Nu wordt deze verzameling (meer dan 3000 foto's), die nog steeds groeit, naar het laatste station - de ruimte gestuurd.
De Arch Mission Foundation, een non-profitorganisatie die archieven maakt die heel lang in de ruimte kunnen bestaan, kondigde op 28 september aan dat het samenwerkte met onderzoekers van de Universiteit van Washington, Microsoft en Twist Bioscience om mediadragers in DNA te verwerken in de nieuwste zending die voorbestemd was om op de maan te zijn in 2 jaar. Dat wil zeggen, ze zijn van plan om een archief te maken in de vorm van DNA dat gegevens uit het # MemoriesInDNA-project zal bevatten.
Om DNA voor te bereiden op het leven in de ruimte, ontwikkelen onderzoekers nieuwe methoden voor het verpakken en beschermen van informatie. DNA naar de ruimte verzenden is een geweldige manier om opslag veiliger te maken. Maar hoe deze informatie te beschermen, zodat deze zelfs duizenden jaren later kan worden gelezen?
Het opslaan van elektronische gegevens in DNA-moleculen bespaart veel ruimte. Datacenters hebben een hectare grond nodig en nemen bijna 2% van de totale Amerikaanse elektriciteitsconsumptie weg, maar DNA-moleculen kunnen miljoenen malen compacter informatie besparen met minder energie.
De maanbibliotheek zal ook pagina's bevatten in de vorm van analoge microfiches op dunne nikkelplaten. Het team werkt aan het creëren van een opslagsysteem in ruimtevoorwaarden Het hoofdproces converteert de reeksen van de numerieke eenheden van informatie en nullen in vier hoofdbouwstenen van DNA-sequenties: adenine, guanine, cytosine en thymine. Dit DNA komt niet van levende organismen, maar wordt van de grond af gesynthetiseerd (letter voor letter). In de ruimte kunnen kosmische stralen DNA-strengen breken, waardoor ze onleesbaar worden. Daarom werken technici aan methoden die garanderen dat alle informatie onder alle omstandigheden kan worden gedecodeerd.
De eerste methode is gebaseerd op fysieke redundantie, waarbij ze verschillende kopieën van elke DNA-streng aan het archief toevoegen. Als een kopie wordt vernietigd, zijn er veel meer exemplaren met dezelfde informatie. Er is zelfs de mogelijkheid om miljarden kopieën toe te voegen voor elke thread. De tweede richting is logische redundantie, waarbij informatie over de gegevens wordt verzonden binnen het DNA zelf, bijvoorbeeld door informatie toe te voegen over hoe de twee stukjes van de puzzel worden gecombineerd. Als alles volgens plan verloopt, wordt de Lunar-bibliotheek tegen 2020 aan de oppervlakte van de satelliet van de aarde afgeleverd.
U hebt nog steeds de mogelijkheid om uw afbeeldingen toe te voegen aan het project #MemoriesInDNA. Details zijn te vinden op de officiële website of schrijven naar de mail [email protected]. Foto's mogen geen auteursrechtelijk beschermd zijn en bevatten gewelddadige of andere ongepaste inhoud.
