De groei van de grootste zwarte gaten in de ruimte loopt voor op de snelheid van stervorming in inheemse sterrenstelsels. De nieuwe studie is gebaseerd op gegevens van de Chandra X-ray Observatory.
Het bovenste beeld geeft het Deep South Chandra Field weer. Dit is de meest verre blik in röntgenstralen (blauw). De informatie werd gecombineerd met optische en IR-beelden van de Hubble Space Telescope (rood, groen en blauw). Elke bron van Chandra wordt gemaakt door heet gas dat in een centraal superzwaar zwart gat valt.
De onderzoekers besloten om de groeisnelheid van een superzwaar zwart gat te vergelijken met het sterftecijfer in een gastheerstelsel. Het bleek dat de eerste indicatoren voor de tweede staan in meer massale melkwegstelsels: voor vertegenwoordigers van 100 miljard sterren die tien keer hoger zijn dan voor sterrenstelsels met 10 miljard sterren. Voor de analyse werden sterrenstelsels gebruikt met een afstand van 4,3-12,2 miljard lichtjaar.
Tegelijkertijd onderzocht een ander wetenschappelijk team onafhankelijk 72 sterrenstelsels die zich in de centra van galactische clusters bevonden op een afstand van 3,5 miljard jaar van ons. Hun conclusies zijn dat de massaliteit van zwarte gaten 10 keer groter is dan de massa van de vorige studie. Chandra-gegevens, Australische telescoopradiodata en Very Large Telescope-gegevens werden gebruikt om gegevens te verkrijgen.
