Het idee van de aanwezigheid van de mysterieuze Negende Planeet in ons systeem ontstond vanwege het vreemde gedrag van trans-Neptuniaanse objecten (TNO). Dit zijn rotsachtige lichamen, inferieur in grootte aan Pluto, en hun orbitale weg overschrijdt de afstand van Neptunus. Ze bewegen allemaal in dezelfde richting.
Planet Nine verklaart deze uitlijning. Maar sommigen geloven dat ze al zo lang op een planeet zouden zijn neergestort of zich in de richting van de zon hadden geworpen.
Voor een nieuwe analyse gebruikt een verscheidenheid aan computersimulaties. Van hieruit kwamen twee belangrijke conclusies over TNO. Ten eerste past de Negende Planeet perfect in het moderne model van het systeem, waardoor de vrijlating van TNO naar de Zon wordt voorkomen. Ten tweede is er een "resonant jump" -proces, waarbij TNO's tussen stabiele orbitale routes springen. Het voorkomt ook dat ze het zonnestelsel verlaten. Wetenschappers hebben de Negende Planeet aan verschillende simulaties toegevoegd en het bleek dat de eerste versie een stabielere situatie met TNO creëert. Orbitale resonantie treedt op als objecten in het systeem periodiek invloed hebben op de zwaartekracht op naburige lichamen en zich opstellen.
In ons geval handelt Neptune op TNO. Maar objecten worden niet naar de zon gestuurd, maar worden door een andere resonantie vastgehouden. Natuurlijk zou het ideaal zijn om de mysterieuze planeet gewoon door een telescoop te vinden, maar dit is nog niet mogelijk.
Onderzoekers schieten echter langzaam verder in doelen. Onlangs een nieuwe TNO ontdekt, waarvan de orbitale tilt 54 graden bereikt. Dit had beïnvloed kunnen zijn door de Negende Planeet.
