Een automatische sonde die zich in de baan van Mercurius bevond, ontdekte de aanwezigheid van magnetisme in rotsen aan het oppervlak, en dit bewijst het feit dat de planeet niet volledig is afgekoeld en dat de kern, bestaande uit vloeibaar metaal, het oppervlak heeft uitgerust met een magnetisch veld van ongeveer 3, 8 miljard jaar geleden.
Vorige week, de vierjarige missie van de sonde. De Boodschapper op Mercurius was voltooid toen, als gevolg van de uitputting van de brandstoftoevoer, deze neerstortte op het oppervlak van de planeet. Maar een paar maanden voor zijn dood slaagde Messenger er nog steeds in de specialisten een waardevol afscheidscadeau te geven: ongekende foto's van de planeet genomen van de dichtstbijzijnde afstand en informatie over de interne toestand.
Mercurius, slechts 36 miljoen mijl van de zon verwijderd (ter vergelijking, de aarde bevindt zich op een afstand van 93 miljoen mijl), bleek een behoorlijk vreemde wereld te zijn. Het is zowel ongelooflijk koud als erg heet tegelijkertijd, en Mercurius, de enige in het zonnestelsel naast de aarde, heeft een magnetisch veld gecreëerd door de constante beweging van gesmolten metaal in de kern van de planeet.
De foto's genomen door Messenger van de dichtstbijzijnde afstand, zorgden ervoor dat wetenschappers een hoog niveau van magnetisme op het oppervlak van de planeet konden vangen. Gebaseerd op het grote aantal kraters gevormd als gevolg van kosmische botsingen, kunnen we concluderen dat het magnetisch veld van de planeet van 3,7 tot 3, 9 miljard jaar is. Het tellen van kraters op het oppervlak is een veelgebruikte methode om de ouderdom van de oppervlakkingsbal van een planeet te bepalen. Deze ontdekkingen leidden tot de bewering dat het magnetische veld van Mercurius ongeveer 700 miljoen jaar na de geboorte van de planeet zelf werd gevormd. Wetenschappers kunnen echter nog niet ondubbelzinnig aangeven of het daar constant aanwezig was.
"Het meest logische is dat het magnetisch veld is gevormd en daar al vele miljarden jaren onafgebroken aanwezig is en het tot op de dag van vandaag heeft overleefd. Het zou heel vreemd zijn als het van tijd tot tijd zou verschijnen en verdwijnen ", zegt Katherine Johnson, een senior onderzoeker bij het Messenger-project, een geofysicus aan de Universiteit van British Columbia in de stad Vancouver.
"Het detecteren van het magnetisch veld van Mercurius in zo'n vroege fase van de geboorte van de planeet geeft belangrijke aanwijzingen over hoe en wanneer het werd gevormd rond de kern van vloeibaar metaal," zei hoofdwetenschapper van de Messenger-missie, Sean Solomon van Columbia University in New York.
