Een montage van 365 foto's toont de verandering in zonneactiviteit in de ESA Proba-2-review voor 2018. Beelden verkregen door een SWAP-camera die werkt in extreme ultraviolette golven. Hiermee kunt u een hete turbulente atmosfeer (corona) van de zon opvangen op een temperatuur van één miljoen graden.
De satelliet bewaakt voortdurend de zon, dus elke dag wordt weergegeven door één frame. Onze ster bestaat in een cyclus van 11 jaar. In 2018 werd het minimum voor zonne-energie afgedekt, waarbij verschillende actieve gebieden werden getoond (helder in frames).
Hoe het activiteitsniveau beoordelen? Reken hiervoor het aantal zonnevlekken (donkere gebieden in de afbeeldingen) of registreer de intensiteit van uitbraken. De meest krachtige uitbraak van 2018 ontstond op 7 februari vanuit een klein gebied op de centrale breedtegraden van het oostelijk halfrond. Het werd geclassificeerd als C-8.1.
In het classificatiesysteem worden de zwaksten aangeduid als "A", gevolgd door B, C, M en X. Elke letter vertegenwoordigt een vertienvoudiging van de uitgangsenergie, daarom is een X-klasse flitser 100 keer krachtiger dan C. Uitbraken van M en X, samen met coronale massa-ejecties (het lanceren van gigantische wolken van zonne-materie in de ruimte), zijn in staat om krachtige uitbraken van straling te creëren. Als ze naar de aarde worden gestuurd, kunnen ze aardmagnetische stormen veroorzaken die communicatiesystemen en elektrische netwerken verstoren. Daarom is het belangrijk om de zon de hele tijd te volgen en in staat te zijn de klap voor te bereiden en te verzachten.
Zonne-minimum is een nuttige periode om de evolutie van actieve regio's te bestuderen zonder de overlappende en contacterende territoria te compliceren. Actieve regio's kunnen van enkele dagen tot meerdere maanden duren.
De ESA- en NASA-missies volgen de relatie tussen de zon en de aarde op de voet. Onder de missies zijn de Proba-2 satelliet, de SOHO Solar en Geo-Sphere Observatory, de Solar Dynamics Observatory en de Parker Probe. Volgend jaar zou de Solar Orbiter van ESA moeten starten, die de polaire zonnegebieden van dichtbij zal bestuderen, wat een beter begrip van de cyclus van de ster zal mogelijk maken.
