Europese onderzoekers slaagden erin een gigantische flits wit licht te vinden op een ultrakleine L-dwerg ULAS J224940.13-011236.9. Dit is een van de grootste flitsen die wordt waargenomen bij dit type objecten.
L-dwergen worden beschouwd als veranderlijk voor vele factoren, waaronder periodieke modulatie als gevolg van wolken, stralingsradiostraling of de aanwezigheid van witlichtflitsen. Dit laatste wordt uitgevoerd vanwege de heraansluiting in het magnetische veld van de ster, waarna de onderste chromosfeer wordt verwarmd.
Boven: lichtcurve van de flitser van ULAS J2249-0112. Blauwe stippen zijn NGTS-fotometrie en rood is het meest geschikte model. Onder: resten van het model
Hoewel soortgelijke flitsen vaak worden opgenomen in andere sterren, worden ze zelden gezien in L-dwergsterren. Het is ook interessant dat het in L-dwergen is dat enkele van de grootste veranderingen in het helderheidsniveau worden opgemerkt. Het is echter buitengewoon moeilijk om gebeurtenissen te detecteren, omdat aanvullende waarnemingen nodig zijn. Astronomen besloten om een telescoopsysteem te gebruiken om naar NGTS-transits te zoeken. Op 13 augustus 2017 vonden we tijdens observaties gericht op het vinden van fakkels op sterren met een lage massa een superflits van wit licht van ULAS J224940.13-011236.9. Een ultradonkere dwerg L2.5 met een effectieve temperatuur van 1930 K verscheen voor de wetenschapper, die 10 keer minder is dan de zonne-indicatoren. De ster bevindt zich 248 lichtjaar ver van ons verwijderd.
De flits duurde ongeveer 10,5 minuten met een stijgtijd van 12 seconden. Dit is de op een na grootste uitbraak onder L-dwergen. Met een spectraal type L2,5 wordt ULAS J224940.13-011236.9 beschouwd als de koudste ster, wat een flits van wit licht weergeeft. De ontdekking bewijst eens te meer het belang van het werk van NGTS, omdat het evenement niet door andere telescopen kon worden opgelost.
