Sommige van de grote kosmische geheimen liggen veel dichter bij de bron dan je zou denken.
Neem onze zon - de bron van energie voor al het leven op aarde. Het genereert krachtige fakkels en uitbarstingen van de coronaire massa, waardoor de interplanetaire ruimte wordt geactiveerd en een prachtige aurora op hoge breedtegraden van onze planeet wordt gecreëerd. De zon zelf heeft echter een mysterieuze hete atmosfeer, waarvan de oorzaken tot voor kort volledig onbegrijpelijk waren. Nu, met behulp van complexe computersimulatie op basis van zorgvuldige observatie, wordt dit lang bestaande mysterie geleidelijk aan onthuld.
De basis die onze zon aandrijft, is het dominante magnetische veld, dat de zonnesfeer, de corona genaamd, tot miljoenen graden verwarmt. Vergelijkbaar met de gloeiende gloeidraden van een elektrische haard, stijgen de magnetische veldlijnen op uit de diepten van de zon en bereiken zijn kroon . Deze dynamische lussen van oververhit plasma, coronale lussen genoemd, worden verondersteld de basis te vormen van het coronaire verwarmingsmechanisme.
Deze veldlijnen zijn zeer dynamisch en nemen voortdurend toe en af in overeenstemming met de elfjarige zonnecyclus. Om redenen die nog niet zijn begrepen, wordt deze interne zonnegenerator elke elf jaar intenser. Op dit punt neemt de zonneactiviteit toe en breekt dan uit. Deze periode noemen we de maximale zonneactiviteit. Ruimtewetorologen voorspellen een toename van magnetische activiteit, die een cluster van actieve gebieden en donkere punten triggert, zonnevlekken genaamd. Op dit moment bereiken enorme uitbarstingen van de zon die onze planeet kunnen beïnvloeden hun hoogtepunt. Dat is de reden waarom dergelijke aandacht wordt besteed aan de zon. Onze hightech beschaving is afhankelijk van een hele armada aan satellieten en we zijn steeds meer afhankelijk van apparaten die verbonden zijn met ons wereldwijde netwerk en die ons dagelijks leven bepalen. Als de zon een krachtige uitademing van de coronaire massa in onze richting genereert, die bestaat uit een bel van hoogenergetische deeltjes, kan deze onze planetaire magnetosfeer aan flarden scheuren, onze satellieten neutraliseren en een overbelasting van de nationale energiesystemen veroorzaken. Als het laatste moment iets van science fiction lijkt te zijn, onthoud dan de stroomstoring van Hydro-Québec in Canada in 1989. Ja, hetzelfde gebeurt. Plots stort de stad zich in de duisternis en stopt met het ontvangen van berichten op sociale netwerken.
Animatie van de magnetische lijnen van de zon:
Om te begrijpen wat er achter de zonnecyclus zit, waarom het optreedt, de energieprocessen die de krachtige fakkels in de zonnecorona en hun invloed op de aarde beheersen, moeten we eerst begrijpen hoe zonnemagnetisme wordt gegenereerd. Onze kennis op dit gebied is zeer oppervlakkig en fragmentarisch.
Volgens Dean Pesnell, een specialist bij het Goddard Space Flight Center van de NASA (NASD's Goddard Space Flight Center), gevestigd in Greenbelt, Maryland, weten wetenschappers niet precies waar magnetische velden worden gemaakt. Dit kan zich diep in de zon bevinden, of dicht bij het oppervlak, of over een grote opening.
Zoals met elk ander astronomisch onderzoek, is een grote hoeveelheid gegevens nodig. Daarom werkt NASA's Dynamics Observatory momenteel in samenwerking met andere zonnetelescopen en ruimteweerobservatoria om de dynamiek van de zon gedetailleerder te bekijken dan voorheen. Maar om deze waarnemingen te interpreteren, hebben we aanvullende computermodellen nodig die werken met de concepten van fysica achter de zonnecorona. Dit zal het fenomeen verklaren dat we zien, en zullen leiden tot een beter begrip van de toestand van de zon, zal ruimte meteorologen helpen voorspellen waar en wanneer de volgende zonnestorm zal toeslaan. In deze video wordt het model van het Potential Field Source Surface Surface (PFSS) gedemonstreerd door Holly Gilbert, adjunct-directeur van het NASA Goddard Space Flight Center bij de Heliophysics Science Division. Een dergelijk model helpt wetenschappers te begrijpen hoe de magnetische velden van de zon zich ontwikkelen en biedt zelfs een imitatie van wat er aan de andere kant gebeurt.
En hoewel we nog lang niet volledig begrijpen hoe de generator in de zon werkt, zijn we ons terdege bewust van de slechte bal van gemagnetiseerd plasma, die het in onze richting kan sturen. Heliofysici verbeteren voortdurend modellen en manieren om het moment te voorspellen waarop een andere grote zonnestorm onze planeet treft.
