Deze week is er een nieuw artikel van Noemi Jammichele, die haar doctoraat in 2016 ontving. Haar analyse en conclusies zijn gebaseerd op de waarnemingen van de Kepler-telescoop. Met zijn hulp was het mogelijk om het interieur van een pulserende witte dwerg nauwkeurig weer te geven en de compositie te bestuderen. Het bleek dat de vibraties van een ster soms het midden bereikten.
Witte dwergen zijn de belangrijkste overblijfselen van 97% van de sterren in de ruimte. Sterren sterven langzaam, verliezen temperatuur en ervaren instabiliteit met trillingen. Deze diepe vibraties zijn de sleutel om de binnenkant van de sterrenresten te zien.
De witte dwerg KIC08626021 woont op een afstand van 1375 lichtjaar van ons en is nauwelijks zichtbaar in telescopen. Kepler slaagde er echter in om zich lange tijd op hem te concentreren. In grootte lijkt het op de aarde. Wat heeft de ster laten zien?
Grotere kern
De ster bevindt zich aan de randen van de Swan- en Lyra-territoria. Attente beoordeling toonde aan dat de koolstof- en zuurstofkern tweemaal zo groot is als verwacht in theorie. Dit is een belangrijke conclusie die zal dwingen om het proces van sterfte te heroverwegen. Maar er is bevestiging nodig van het voorbeeld van andere sterren, omdat wetenschappers een anomalie hebben kunnen tegenkomen.
Is er een doorbraak gebeurd?
Eerder konden dergelijke conclusies niet worden bereikt, omdat er geen hulpmiddelen waren om dergelijke objecten te observeren. Interessant is dat Jammichele de methoden toepaste om de aerodynamica van de vleugels van het vliegtuig te berekenen, wat leidde tot de creatie van een nieuwe benadering van studeren. Ze is blij dat een van haar artikelen in staat was om een breed publiek te bereiken. Natuurlijk, het resultaat duwt veel vragen en heeft toekomstige observaties nodig, maar het kan licht werpen op nieuwe details van het evolutieproces van sterren.
