Artistieke visie van een superzwaar zwart gat in het galactische centrum. Blauw - straling van een materiaal dichtbij een gat, grijs - een torus rond een zwart gat, weergegeven door gas en stof
Een zwart gat van stellaire massa is een compact object waarvan de massa meer dan drie zonne-energie bereikt. Het is zo dicht en begiftigd met zo'n krachtige aantrekkingskracht dat zelfs het licht niet kan ontsnappen. Dergelijke zwarte gaten kunnen niet direct worden waargenomen, maar secundaire effecten kunnen worden geregistreerd, bijvoorbeeld tijdens het voederen. Wanneer materie in een zwart gat valt, creëert het een "echo" op de accretieschijf. Er zijn echter periodes van sterke bursts met krachtige flitsen met röntgenhelderheid.
Binaire systemen (een ster die een zwart gat voedt) zijn noodzakelijke laboratoria voor het begrijpen van de meest extreme fysieke verschijnselen in het heelal, zoals het instorten van zware sterren in een zwart gat of een neutronenster. Tot nu toe zijn we erin geslaagd ongeveer 60 kandidaten te vinden voor het zwarte gattype van stellaire massa in de Melkweg, waar slechts 17 hebben bevestigd. Problemen hebben te maken met moeilijkheden bij het bestuderen van de beweging van een ster-satelliet rond een zwart gat (dit is hoe massa en soort object wordt bepaald).
Onderzoekers hebben een enigszins beperkt begrip van de vorming en evolutie van een bepaald type zwart gat als gevolg van een klein monster. Daarom is het belangrijk om nieuwe strategieën te vinden om te zoeken naar een verborgen populatie van objecten die zich niet in de actieve fase bevinden en geen röntgenstraling uitzenden. Dit werd opgepikt door een groep astronomen die een nieuwe methode testten voor het meten van de helderheid van binaire systemen met behulp van een combinatie van filters gecentreerd op de waterstoflijn H-alfa. De metingen geven informatie over de intensiteit en breedte van deze lijn, die wordt gevormd in de aanwasschijf rond het zwarte gat. De breedte H-alfa kan bijvoorbeeld worden gebruikt als een indicator voor de sterkte van het zwaartekrachtsveld, zodat we een diagnose krijgen van de aanwezigheid van een zwart gat. Het zal dus blijken nieuwe zwarte gaten te ontdekken in de slaapfase.
Om de voordelen van technologie te demonstreren, observeerden wetenschappers vier systemen met bevestigde zwarte gaten, met behulp van een set speciale filters op de ACAM 4.2-meter telescoop van William Herschel. De gegevens werden vervolgens vergeleken met directe metingen van de breedte van de H-alfa-lijn verkregen door de ISIS-spectrograaf bij de Large Canary Telescope. Het resultaat bevestigde de bruikbaarheid van de toepassing van de nieuwe methode met behulp van fotometrische strategieën. Berekeningen toonden aan dat analyse van ongeveer 1000 vierkante graden (10%) van de galactische vlakke zone het mogelijk zal maken om ten minste 50 nieuwe objecten van dergelijke zwarte gaten te vinden.
