Dit is een recente inslagkrater op Mars, in kaart gebracht door de Mars Reconnaissance Orbiter
Dankzij het hogedruk-experiment in PETRA III was het mogelijk om het mysterie van maan- en Mars-meteorieten op te lossen. Wetenschappers konden uitleggen waarom er verschillende soorten siliciumdioxide in meteorieten kunnen bestaan die uitstekende omstandigheden voor de vorming vereisen.
De studie gebruikte een siliciumdioxide-mineraal (SiO2) - cristobaliet. Het is interessant omdat het gebruikelijk is in silica-materialen. De chemische samenstelling lijkt op kwarts, maar is heel verschillend qua structuur.
Cristobaliet is een zeldzame bezoeker op onze planeet omdat het zich vormt bij hoge temperaturen. Maar het is een groot deel van de meteorieten in de maan en in Mars. En we kunnen ze beschouwen als ze op de aarde vallen.
Wetenschappers waren verrast, omdat ze ook seyfertite (siliciumdioxide-mineraal) vonden. Het werd 20 jaar geleden voor het eerst gesynthetiseerd. Het proces is moeilijk omdat het hoge druk vereist. De ontdekking van deze elementen in één meteoriet is raadselachtig, omdat er verschillende omstandigheden nodig zijn voor de formatie.
Cristobalite kristallen in het Harvard Mineralogical Museum. Gevonden in de grotten van Ellora (India)
Met de hulp van intense röntgenstraal PETRA III konden wetenschappers de structuur van cristobaliet op een hoge drukniveau (83 gigas-pascal), dat 820.000 keer de atmosferische druk is, onderzoeken. Met uniforme compressie wordt fase XI gemaakt. Dit is een interessant punt, want als de druk dan verzwakt, keert de cristaboliet terug naar zijn normale toestand.
Maar als de compressie ongelijk was, dan is het getransformeerd in een structuur vergelijkbaar met seifertitite. Het wordt gevormd bij een lagere druk dan nodig is voor seyfertite. Studies hebben aangetoond dat gecomprimeerde cristaboliet kan veranderen in seyfertit bij een veel lagere druk dan verwacht. Dit verklaart de aanwezigheid van beide in meteorieten.
Tijdens de botsing passeert de golf de rots en kan complexe drukniveaus creëren, waarbij beide soorten siliciumdioxide tegelijkertijd worden gevormd. Deze bevindingen zijn belangrijk omdat ze seyfertiet en cristaboliet uit de lijst van betrouwbare indicatoren verwijderen bij het zoeken naar hoogtepunten in shockprocessen.
