Een recente analyse van maanmonsters wees uit dat de verzamelde rots tijdens de Apollo 14-missie in 1971 sporen van mineralen bevat, waarvan de chemische samenstelling meer geschikt is voor de aarde en buitengewoon ongebruikelijk lijkt voor de maan.
Het monster werd gehuurd van NASA naar Curtin University, waar wetenschappers een gedetailleerde studie uitvoerden. De bevindingen stellen dat het monster van 1,8 gram mineralogie vertoonde, wat uiterst zeldzaam is op de maan. Het wordt echter beschouwd als gebruikelijk voor de aarde.
Een staal van maangesteente verzameld door Apollo 14 missie-astronauten.
Kwarts werd ook gevonden in het monster, wat ongebruikelijk is voor een aardsatelliet. Nadat de leeftijd van de zirkoon in de rots was bepaald, was het mogelijk om de leeftijd van de rots zelf te berekenen. Ze is 4 miljard jaar oud en lijkt op de oudste stenen op onze planeet. Bovendien verschilt de chemische samenstelling van zirkoon in het monster sterk van die in andere maangesteenten. Wetenschappers geloven dat het materiaal is gevormd bij lage temperatuur, met de aanwezigheid van water en in geoxideerde omstandigheden. Dit alles verwijst eerder naar de aarde en wordt zelden op de maan gevonden. Natuurlijk is er een aanname dat vergelijkbare omstandigheden kunnen zijn gecreëerd in sommige kleine maanregio's.
Maar er is een meer logische en eenvoudige verklaring. Dit stuk werd op aarde gevormd en arriveerde op de maan als een meteoriet gevormd door een asteroïde die 4 miljard jaar geleden op onze planeet neerstortte. Bij impact verscheen er een grote hoeveelheid materiaal in de ruimte en op de maan.
