Het moderne kosmologische model van de oerknal probeert alle waargenomen fenomenen te karakteriseren, inclusief de galactische evolutie. Maar het probleem is dat het model een te hoog sterrensterfte voorspelt.
Al het benodigde materiaal in de sterrenstelsels moest samensmelten met de sterren wanneer de ruimte een klein deel van de leeftijd van 13,8 miljard jaar bereikte. Maar meer dan de helft van de waargenomen sterrenstelsels zijn spiralen en vormen op dit moment actief sterren. Dit is de belangrijkste discrepantie tussen theoretische voorspellingen en waarnemingen, die hebben geleid tot een meer zorgvuldige studie van de processen van "stellaire extinctie", die de snelheid van sterren geboorte kan vertragen. Zonder dit kan het standaardmodel het ons bekende universum niet voorspellen.
Wetenschappers hebben verschillende uitroeiingsmechanismen naar voren gebracht, waaronder 'feedback' van supernova's, het vernietigen van de sterrenwolken en het verminderen van de snelheid waarmee nieuwe objecten worden gevormd. De nieuwe studie richtte zich op magnetische velden en kosmische stralen.
Analyse van het spiraalvormige melkwegcentrum van NGC 1097 toonde aan dat een groot magnetisch veld functioneert als een moderator voor stellaire vorming. Ze ontdekten ook dat dit mechanisme eigenlijk rond het galactische centrum werkt. Voor de herziening werden de Hubble-telescoop en de Very Large Array gebruikt om de effecten van turbulentie, stellaire stralen en magnetische velden op de stellaire formatie in de nucleaire galactische ring te volgen. Als gevolg hiervan ontvingen de onderzoekers een omgekeerde relatie tussen de snelheid van stergeboorte in een bepaalde moleculaire wolk en het magnetische veld daarbinnen - hoe groter het veld, hoe langzamer de snelheid van het maken van sterren. Om resultaten te bereiken, was het nodig om het magnetisch veld en zijn energie te scheiden van andere energiebronnen in het interstellaire medium. Het resultaat werpt een verband op sommige astrofysische raadsels. Het is nu bijvoorbeeld duidelijk dat stervorming alleen mogelijk is nadat de wolken zijn verdeeld in kleinere formaties. Dit gebied heeft dus een hoger percentage lage-massa-sterren. Het is ook interessant dat de aanwezigheid van superzware zwarte gaten de kracht van het magnetisch veld vergroot, wat de meest effectieve uitdovingsmethode is in galactische convexen.
