De algemene relativiteitstheorie is een belangrijk punt geworden in het begrijpen van de universele wetten. Het zegt dat alle objecten het ruimtelijke weefsel fysiek veranderen: hoe groter het lichaam, hoe opmerkelijker de impact. Dit leidt ertoe dat het bewegingspad van het licht buigt. Het effect werd voor het eerst vastgelegd in 1919 tijdens een zonsverduistering. Verdienste behoort toe aan Arthur Eddington.
Maar ik moest honderd jaar in anticipatie doorbrengen om een krachtig genoeg telescoop te creëren die in staat is om zwaartekracht microlensing te berekenen. En het gebeurde met een ster buiten ons systeem. Het probleem is dat zelfs bij grote objecten dit effect zo klein is dat het bijna onzichtbaar is. Maar de Hubble-telescoop pakte de taak aan. De heldere centrale ster is een witte dwerg Stein 2051B, ver verwijderd van 17 lichtjaar. In de buurt is een kleinere ster, ver weg met 5000 lichtjaar. Voor twee jaar observatie hebben wetenschappers een dwerg acht keer gerepareerd, waarmee ze het pad markeren voor een achtergrondster. Met nauwe uitlijning buigt de zwaartekracht van de dwerg het licht van een object op afstand, waardoor het lijkt alsof het afgelegen is gedurende 2 hoekige milliseconden. Zodat u begrijpt hoe klein deze afstand is, probeer een munt te vinden die zich op 2300 km bevindt.
