Al tientallen jaren proberen ze een antwoord te vinden op de vraag: "Kan de vleugelslag van een vlinder leiden tot een orkaan in Californië?". Velen zien geen verband tussen de twee gebeurtenissen op dergelijke schalen in de aarde.
Maar in de ruimte kunnen kleine fluctuaties in de zonnewind die de magnetosfeer van de aarde nadert de versnelling en kracht van kosmische orkanen beïnvloeden.
Wetenschappers analyseerden voor het eerst in detail hoe de zonnewinden de eigenschappen van kosmische orkanen veranderen, namelijk de overdracht van plasma in een magnetisch schild. Orkanen worden gevormd als gevolg van de Kelvin-Helmholtz (CG) instabiliteit. Terwijl zonneplasma de magnetische aardingslijn binnendringt, ontstaan grote draaikolken (10.000-40.000 km).
Deze visualisatie is gemaakt op basis van NASA-afbeeldingen en MHD-simulaties. Voordat je een bijna-aardse ruimte met een oude magnetosfeer, magnetogel en transparante lagen met grootschalige Kelvin-Helmholtz-golven De CG-golf is een van de manieren om energie, momentum en massa over te brengen van de zonnewind naar de planetaire magnetosfeer. Oscillaties kunnen de groeisnelheid van de golven en hun grootte beïnvloeden.
Vond dat met toenemende zonne-windsnelheid de kracht van fluctuaties toeneemt. Het begrijpen van deze processen helpt om het ruimteweer beter te voorspellen en om satellieten in de stralingsgordels te beveiligen.
Kosmische orkanen komen voor op de grenslagen van coronale emissies. CG-golven kunnen de richting en kenmerken van emissies veranderen, wat het ruimteweer beïnvloedt. Bovendien zorgen de golven voor plasmaverwarming voor miljoenen graden Fahrenheit en houden ze daarom verband met het proces van stercoronale verwarming.
