Hoogstwaarschijnlijk is de nieuwe kleine satelliet van Neptunus een oud fragment van een veel grotere maan. De hippocampus heeft een diameter van 34 km en de naam werd gegeven ter ere van het mythologische zeepaardje.
Een satelliet in 2014 werd ontdekt door astronoom van SETI Mark Shouoltel. Voor zoeken gebruikte foto's van de Hubble Space Telescope. Hij gelooft dat de Hippocampus is ontstaan uit puin dat miljarden jaren geleden is ontstaan toen de komeet tegen de grootste interne satelliet van Neptune Proteus botste. De manen draaien op een afstand van 12.000 km van elkaar, maar konden in het verleden veel dichterbij worden geplaatst.
Dit is een van de vroegste foto's van de Hippocampus-satelliet, verkregen in 2004 met HST. Het object bevindt zich in het rode kader en rechtsboven is een vergrote versie.
Onderzoekers hebben lang vermoed dat de interne satellieten van de planeet meerdere scenario's doorlopen van botsingen met kometen. Detectie van de Hippocampus, die niet ver van de grote Proteus roteert, illustreert dit idee nog duidelijker. Er is echter een mogelijkheid dat de hippocampus helemaal niet met Proteus wordt geassocieerd.
De foto waarop de hippocampus werd gevonden. De satelliet bevindt zich in het rode kader en rechtsboven is een vergrote versie
In 1989 vond het Voyager-2 ruimtevaartuig Proteus. Dit is een donkere satelliet met een onregelmatige vorm, die de tweede plaats inneemt in de lengte (400 km lang) van de maanfamilie van Neptunus.
Voyager 2 stuurde de eerste foto's van een grote krater op het oppervlak. Showalter weet zeker dat dankzij de foto's van Hubble duidelijk is dat de Hippocampus slechts een klein stukje Proteus is.
Twee interne satellieten met Neptune (rechts)
Showalter zegt dat hij probeert meer minuscule satellieten te vinden met een Hubble-telescooponderzoek. Hij zal niet verrast zijn als een groot aantal wordt gevonden, maar voor dergelijke zoekopdrachten is het beter om een ruimtevaartuig bij de planeet zelf te hebben.
