In 2018 kondigden onderzoekers een geweldige ontdekking aan - ze vonden een meer op Mars! En niet een bescheiden stuwmeer, maar een meer van 20 kilometer vloeibaar water, verborgen op een diepte van 1,5 km onder de zuidelijke poolmuts.
Natuurlijk is dit geweldig nieuws. Maar hoe kon dit meer een vloeiende toestand behouden? Aanvankelijk werd aangenomen dat het speciale onzuiverheden van zout en de invloed van druk van de gletsjer bevatte, waardoor het water niet kon bevriezen, hoewel de temperatuur nog steeds subzero was.
Wetenschappers hebben veel andere opties overwogen. De laatste studie wijst echter op de rol van de vulkanische activiteit van de Rode Planeet. Er wordt aangenomen dat alleen de aanwezigheid onder het oppervlak van het bassin met magma voldoende warmte kan produceren om het meer vloeibaar te houden onder het ijsmassief.
De artistieke visie van het ruimtevaartuig van Mars Express in een baan met radargegevens aan de linkerkant. De blauwe vlek markeert de aanwezigheid van vloeibaar water onder de grond.
Waarom is een optie met onzuiverheden (zout) niet geschikt? Het feit is dat de oplossingen niet in staat zullen zijn om te antwoorden op de vloeistof van het meer, omdat de temperatuur onder de ijslaag te koud is en bedraagt -68 ° C. Een van de nieuwe modellen toonde een merkwaardig scenario.
Als ergens in een tijdsbestek van 300.000 jaar vulkanische activiteit magma heeft vrijgelaten in een holte met een breedte van minstens 5 km, gelegen op 10 km onder de locatie van het meer, dan zou dit magma de nodige warmte kunnen genereren om het ijs te doen smelten. Als het meer geen zoutverontreinigingen heeft, moet de stollingskamer dichter bij het oppervlak zijn. Het blijkt dat het schema er zo uitziet: een gletsjer - een meer (1,5 km onder) - een poel met magma (10 km onder het meer).
Het artistieke beeld van het ruimtevaartuig van Mars Express over het territorium van het zuidelijke plateau met gegevens uit het onderzoeksgebied die op het oppervlak van de rode planeet zijn geplaatst.
Het idee om een magmakamer te hebben, heeft belangrijke implicaties voor de verkenning van Mars. Het blijkt dat de Rode Planeet veel later geologisch actief werd dan eerder werd gedacht. Recente bevindingen wezen op activiteit miljoenen jaren geleden.
Dit model heeft ook een nadelige invloed op de mogelijke bewoners van het meer. Wetenschappers hoopten het leven te vinden in vloeibaar zout water. Maar als het meer enkele honderdduizenden jaren geleden werd gevormd, dan zou het leven geen tijd hebben om te verschijnen.
Voorlopig zijn dit allemaal gissingen en aannames die ter plekke kunnen worden geverifieerd met behulp van toekomstige robotmissies of menselijke studies.
