De langste transitperiode voor een kandidaat-planeet K2

De langste transitperiode voor een kandidaat-planeet K2

Om de aanwezigheid van een planeet rondom andere sterren dan de zon te detecteren en te bevestigen, moeten wetenschappers wachten op de voltooiing van drie banen. Maar deze effectieve methode heeft zijn nadelen, omdat het de aanwezigheid van vrede in relatief grote tijdsintervallen niet kan bevestigen. Om dit obstakel te overwinnen, hebben de onderzoekers een methode ontwikkeld waarmee ze de planeet binnen een paar maanden kunnen vinden, zelfs als ze 10 jaar op een rondvliegend pad doorbrengen.

De doorvoermethode is om te zoeken naar een vermindering van het helderheidsniveau van de ster tijdens de passage van de planeet. Het is dus mogelijk om de straal van de wereld te schatten, de helling van de baan, en deze kan tegelijkertijd op een groot aantal sterren worden toegepast. Maar het heeft een beperking: vanwege de noodzaak om drie perioden te wachten, kan het alleen worden gebruikt voor planeten met korte baanoverslagen (enkele dagen of maanden). Dat wil zeggen, wetenschappers zullen 30 jaar moeten wachten om een ​​planeet te vinden die lijkt op Jupiter, die 11 jaar nodig heeft om door een ster te vliegen.

De langste transitperiode voor een kandidaat-planeet K2

Gegevens van de lichtcurve van de ster EPIC248847494. Transit wordt goed weergegeven in de rechterbovenhoek van de afbeelding Astronomen bieden een nieuwe methode. Bij analyse van de gegevens van de K2-ruimtetelescoop toonde één ster een significante tijdelijke vermindering van de lichtkracht op lange termijn, dat wil zeggen, de handtekening van de passage voor de ster van de planeet. Ik moest het archief van Gaia raadplegen om de parameter van de ster EPIC248847494 en de afstand ervan in 1500 lichtjaren van ons te bepalen. Deze gegevens hielpen om erachter te komen dat de transittijd 53 uur duurt en de planeet zich op afstand van de ster bevindt op 4,5 Aard-Zon afstanden. Dat wil zeggen, ze brengt 10 jaar door op een orbitale vlucht. Het was noodzakelijk om te begrijpen: voor ons is echt een planeet, geen ster.

Het antwoord werd gegeven door de telescoop UNIGE (Chili). Met het meten van de radiale snelheid van de ster, die het mogelijk maakt om de planetaire massa te brengen, toonde hij dat de massa van het object 13 keer groter is dan dat van Jupiter (onder de minimale stellaire massa). Deze techniek kan worden gebruikt om op bewoonbare werelden rond sterren van het zonnetype te jagen. Nu hoef je geen jaren te spenderen om het bestaan ​​van planeten te bevestigen. Bovendien zal het bij verdere ontwikkeling mogelijk zijn om de beschikbaarheid van satellieten te bepalen.

Opmerkingen (0)
Zoeken