In onze verbeelding verschijnt het zonnestelsel als een centrale ster, waarrond alle andere objecten moeten roteren. En dit is logisch, want voor ons is het meest massieve object met dominante zwaartekracht. Dat is gewoon Jupiter schendt deze regel, omdat het niet rond de zon draait.
Jupiter is niet alleen een gasreus, maar de grootste en meest massieve planeet in ons systeem (het is 2,47 maal zo massief dan de rest van de planeten!). Met zo'n massa moet op het fysieke niveau rekening worden gehouden. Daarom is er een speciale relatie tussen de zon en Jupiter.
In wezen draait Jupiter niet rond een ster. Beide objecten maken onderlinge rotatie rond de plek in de lege ruimte tussen hen - het barycenter. Ja, de zon beïnvloedt nog steeds de zwaartekracht op Jupiter, maar de gasreus antwoordt op dezelfde manier en dwingt de ster om op de juiste manier te dansen.
Meer bepaald, we staan tegenover de enige planeet in het zonnestelsel waarvan het zwaartepunt met de zon zich buiten de ster bevindt op een afstand van 7% van de zonnestraal. De hoofdster is 1000 keer massiever dan Jupiter, maar objecten beïnvloeden elkaar proportioneel. Daarom, terwijl de gasreus gedurende 11,8 jaar rotatie in een baan uitvoert, beweegt de Zon zich op dit moment rond het barycentrum.
Afstand van Jupiter tot de zon op het dichtstbijzijnde en het verste punt
Dit is een heel belangrijk feit voor de wetenschap. Als we het hebben over de technische toepassing, kunnen exoplaneetjagers soortgelijke oscillaties in andere sterrenstelsels volgen, waardoor ze enorme objecten kunnen bereiken.
Als je je al helemaal verdiept in de details, beïnvloeden alle planeten de Zon gravitatiegewijs, dus draaien ze niet precies rond het centrum, maar het bevindt zich nog steeds in het zonneplasma. Maar Jupiter was massief genoeg om dit centrum van massa voorbij het solaire oppervlak te verplaatsen. Maar de gasreus blijft nog steeds ondergeschikt aan de ster en daarom is hij weliswaar van invloed op de ster, maar hij moet de algemene rotatieregels volgen.
