Voordat je de verste kant van de maan bent, verlicht door de zon.
Wetenschappers uit Groot-Brittannië, Frankrijk en de Verenigde Staten hebben bewijs gevonden dat het grootste deel van het aardwater vóór de inslag van de maan aanwezig was.
De heersende theorie meldt dat de satelliet van de aarde verscheen nadat het object van de Mars-parameters de aarde trof, waarna het uitgeworpen materiaal samensmolt in de maan. Er werd ook geloofd dat het grootste deel van het water naar ons kwam in kometen en asteroïden. Een nieuwe studie met zijn argumenten ondersteunt echter de eerste theorie, maar botst met de tweede.
Wetenschappers bestudeerden maanstalen verkregen door de Apollo-missie, evenals vulkanische gesteenten uit de oceanische bodem van onze planeet. De zuurstofisotopen worden op de voorgrond geplaatst. Hierdoor konden we materialen uit verschillende bronnen met elkaar vergelijken. De analyse toonde aan dat de zuurstofisotopen van de maan en de aarde verrassend veel op elkaar lijken. Dat wil zeggen, de Maan is uit aardse materiaal voortgekomen als gevolg van een botsing. Dit is echter niet in overeenstemming met de theorie van de levering van water aan kometen-asteroïden, omdat de isotopen anders hadden moeten zijn dan de maan. Het blijkt dat het grootste deel van het water nog steeds aanwezig was op de protoplanetaire aarde en overleefde na een enorme impact.
Als dat zo is, neemt de kans om het leven op buitenlandse werelden te vinden toe. Eerder werden exoplaneten die in hun ontwikkeling werden aangetroffen, verwijderd uit de zoeklijst. Nu kunnen ze worden teruggebracht naar de studie.
