Het spiraalvormige stelsel D100 (rechts in de hoek), gevangen door de Hubble-ruimtetelescoop, verliest gas wanneer het valt in het centrum van het melkwegcluster van Hair of Veronica
Een nieuwe studie demonstreert de melkweg waarin het gas eindigde. Het verhaal is vrij typisch: er vormt zich een sterrenstelsel en met de komst van nieuwe sterren worden de spiraalarmen uitgerekt en gebogen. Maar dan ontstaat het probleem als het te dicht bij het centrum van het dichtstbijzijnde galactische cluster is. Het cluster pompt het gas uit de melkweg totdat het zijn armen verliest en het vermogen om nieuwe sterren te creëren.
Dit is precies wat er gebeurt met het D100-stelsel in Veronica's gigantische galactische Volos-cluster. Foto's van de Hubble-ruimtetelescoop stelden wetenschappers in staat om het fenomeen in ongekende details te bekijken. De melkweg toont vooral duidelijk het proces dat wijdverspreid is in massieve clusters, waar de geboorte van de ster ophoudt en de melkweg dood wordt. De spiraalarmen verdwijnen samen met het gas en laten de oude sterren achter.
Een droevig lot wacht elk sterrenstelsel dat het dichte centrum van een massieve cluster dreigt te naderen. Tijdens de duik passeert het sterrenstelsel een intern materiaal dat zijn eigen dichtheid overschrijdt. Het stoot gas en stof af (brandstof voor de geboorte van sterren), en de melkweg verliest al het gas en sterft langzaam af. In Veronica's Haarcluster heeft het gasverlies veel sterrenstelsels aangetast, maar in D100 ziet het proces er uniek uit. Bijvoorbeeld, de lange en dunne staart van de melkweg strekt zich uit over bijna 200.000 lichtjaren. Bovendien bestrijkt deze achteroverspanning 7000 lichtjaar.
Het is ook verrassend dat de galactische staart glad lijkt en verrassend zachte randen vertoont. Interessant is dat nooit iets dergelijks is waargenomen in computersimulaties. Real-time sterrenstelsels die een proces hebben ondergaan, lijken meestal grillig. Gladde randen geven aan dat het magnetische veld dat de draden creëert een belangrijke rol speelt bij de vorming van de staart.
De langste heldere staart werd in 2007 opgemerkt met de Subaru-telescoop op Hawaï. Maar een recensie van de Hubble-telescoop was nodig om te bevestigen dat heet gas een teken is van stellaire formatie. In observaties vond Hubble niet zoveel sterren in de staart als wetenschappers hadden voorgesteld. De gegevens wijzen erop dat het gasverliesproces aan de rand van de D100 begon en het centrum nadert.
Je kunt de mogelijke toekomst van de D100 bewonderen. Er zijn foto's van de Melkweg D99, die dezelfde sterke gasverliezen doormaakte. Alle gas pompte van 500 miljoen naar 1 miljard jaar geleden, en de spiraalstructuur was bijna verdwenen. Een paar honderd miljoen jaar, kan de D100 dit lot herhalen.
