Stel je een voorwerp voor dat met supersonische snelheden beweegt. Wanneer het in het medium vrijkomt, zorgt het ervoor dat het materiaal zich ophoopt, krimpt en verwarmt. Als gevolg hiervan wordt een van de typen schokgolf gevormd - de kopgolf. Wetenschappers jagen op deze verschijnselen, omdat ze veel kosmische geheimen verbergen.
Hoofdstootgolven zijn te vinden in de hele ruimte. Zelfs de meest verwoeste delen van het universum bevatten protonen, elektronen, atomen, moleculen en andere stoffen. Wanneer planeten, sterren en plasmawolken die door supernova's worden uitgeworpen met hoge snelheden door de omgeving vliegen, worden de laatste schokgolven in de laatste opgewekt.
De zonnewind vormt ook dergelijke golven voor de magnetosfeer van de aarde. Het snel bewegende sterrenplasma vliegt voorbij de aarde, maar kan de magnetosferische flap niet doorbreken. De zonnewind heeft een magnetisch veld, dus het creëert hoofdschokgolven voor de buitenrand van onze magnetosfeer. De studie van dit type golf zal helpen om meer te leren over de geheimen van de zonnewind en om de complexe effecten ervan op de aarde beter te begrijpen. Nog indrukwekkender zijn de brillen gemaakt door snelle botsingen van sterren met het interstellaire medium. Een treffend voorbeeld is de Kappa Cassiopeia superreus, wiens hoofdschokgolf te zien is in de Spitzer infrarooddetectoren.
Als we een nog grotere schaal overwegen, wordt een interessant beeld geboden door het sterrenbeeld Carina, waarin het galactische cluster 1E 0657-558 leeft. De foto's van de Chandra X-ray Observatory maken het mogelijk om het moment van een grote botsing van twee kleine clusters te overwegen.
Onderzoekers bestuderen dit soort clusterbeats zorgvuldig om hun snelheid in de lucht te bepalen. De fijne structuur van effecten biedt ook veel waardevolle informatie over complexe fysieke processen in het plasma van clusters en andere astrofysische universumobjecten.
