komen
Als je op zoek bent naar de hel, kijk dan eens naar het kerncentrum van de zon, waar de temperatuur oploopt tot miljoenen graden. Het oppervlak wordt afgekoeld tot 10.000 graden Fahrenheit. Ga echter verder naar de corona (de gouden waas die rond de ster is waargenomen tijdens de totale zonsverduistering) en het cijfer wordt opnieuw berekend in miljoenen. En niemand begrijpt hoe het gebeurt. De situatie zal snel verdwijnen.
Over een maand zal NASA's ruimtevaartuig dichter bij de zon komen dan voorheen. Maar dit is slechts het begin. Het Parker-apparaat met een reeks wetenschappelijke instrumenten zal steeds dichter naar de ster draaien, totdat het de Zon in enkele jaren nadert met een paar miljoen mijlen. En hij zal ongedeerd blijven!
Het doel van de missie is niet alleen om te bewijzen hoe cool moderne technologieën kunnen zijn. Er wordt verwacht dat het project veel waardevolle informatie zal opleveren over de mysterieuze hoogenergetische deeltjes die periodiek door de zon worden uitgeworpen met snelheden van duizend mijl per seconde, wat een bedreiging vormt voor satellieten, het krachtsysteem en de gezondheid van astronauten.
De hoofdpuzzel wordt weergegeven door een kroon - een atmosferische laag, beginnend op een hoogte van 1300 mijl boven het oppervlak van de zon. Hoe komt het dat de temperatuur van deze laag miljoenen graden bedraagt, geregistreerd door een spectrometer en lager - in duizenden? Stel je voor dat je wordt weggeblazen door de hitte van de open haard, maar je raakt de koele, brandende boomstronken aan.
Op 27 juni 2018 gebruiken technici en ingenieurs op de Astrotech-verwerkingsafdeling (Titusville, Florida) een kraan om een hitteschild op een NASA Parker-zonnesonde te installeren.
Natuurlijk hebben wetenschappers verschillende theorieën. Een ervan bestaat uit roterende turbulente beweging in de fotosfeer - een gasachtige laag die door ons wordt waargenomen als het gele "oppervlak" van de zon. Deze turbulentie werkt samen met de magnetische krachtlijnen die de ster uitstraalt, en trekt ze naar buiten alsof het een gitaarsnaar is. De resulterende golven bewegen zich naar buiten en worden vervolgens weerkaatst, wat leidt tot een waterval die de kroon opwarmt tot fantastische temperaturen, waardoor de zonnewind wordt gevoed.
Er zijn nog enkele theorieën en vier sets instrumenten van de Parker-sonde moeten deze aannames verifiëren. De ene groep gereedschappen zal zich bezighouden met het fixeren van elektronen, protonen en andere energiedeeltjes uitgestraald door een ster gedurende een periode van chaotische gebeurtenissen, zoals zonnevlammen. Gegevens worden opgeslagen op solid-state recorders (vreemde versies van flashdrives) en vervolgens via de antenne naar de aarde verzonden wanneer het pad van de sonde het van de intense zonnewarmte verwijdert.
Deze hoogenergetische deeltjes zijn een sleutelelement van ruimteweer, wat de satellietcommunicatie, het elektriciteitsnet en zelfs de GPS-functies in een smartphone kan verstoren. Het vermogen om te waarschuwen in tijden van gevaar stelt u in staat om apparatuur en mensenlevens te beschermen. Hoe kan Parker bestand zijn tegen zonneverwarming? Het antwoord ligt in het verschil tussen temperatuur en warmte, evenals het feit dat de zonnecorona, ondanks de roodgloeiende massa, begiftigd is met een lage dichtheid. Temperatuur is een maat voor hoe snel deeltjes bewegen, en warmte is de hoeveelheid energie die door deeltjes wordt overgedragen. In de corona bewegen deeltjes met hoge snelheden, maar ze zijn klein, dus slechts een relatief kleine hoeveelheid warmte wordt overgedragen. Uit projecties blijkt dat de buitenste delen van Parker tot 2500 graden zullen opwarmen.
Dit is natuurlijk voldoende om het metaal te laten smelten, dus de eenheid was gewikkeld in een hitteschild - carbon-composiet schuim dat tussen twee koolstofplaten was geplaatst. De technologie werd vele malen getest en wanneer de ene kant werd verwarmd met een steekvlam, was het gemakkelijk om de andere met een palm aan te raken.
Op 12 augustus lanceerde Parker op een Delta-5-raket vanuit Cape Canaveral (Florida). Binnenkort zal hij naar de zon gaan en ons toestaan om eindelijk de geheimen van de inheemse ster te onthullen.
