Voor het eerst hebben astronomen gemerkt dat de maan om een verre planeet draait. Hoewel ze waarschijnlijk nooit precies weten wat ze hebben gevonden.
Wat is er nodig om een planeet te vinden die in een baan rond een verre ster draait?
Een team van wetenschappers ontdekte een paar verre objecten, waarvan er een waarschijnlijk vergelijkbaar is met Jupiter, en de tweede wordt voorgesteld aan astronomen als een rotsachtige maan, vrij in de ruimte rondvliegend of een kleine schemerige ster, waar een planeet is die 18 keer massiever is dan de aarde.
Astronomen hebben een technologie gebruikt die zwaartekracht microlensing wordt genoemd, waardoor we een voorwerp van de aarde kunnen observeren dat tegen de achtergrond van een ster in gaat. Het zwaartekrachtveld van het dichtstbijzijnde lichaam neigt en vergroot het licht van een verre ster, die als een lens werkt.
Een analyse van lensgebeurtenissen kan veel vertellen over het object op de voorgrond. Bijvoorbeeld, in het geval van een ster, heeft het planeten, en zo ja, wat is zijn massa in vergelijking met een ster?
In een nieuwe studie, een team van astronomen waargenomen een intrigerend evenement met behulp van lensing, met behulp van een telescoop in Nieuw-Zeeland en Australië, Tasmanië. Ze bepaalden dat het voorwerp op de voorgrond een orbitale metgezel heeft, waarvan de massa slechts 0,05 procent van de eigenaar is. "Een van de mogelijke scenario's is een systeem dat bestaat uit een planeet en een maan, en als dit waar is, zal het een spannende ontdekking zijn", zegt Wes Traub, hoofdonderzoeker van het Exoplanet Research Program in Pasadena, Californië, het Jet Propulsion Laboratory van NASA.
"Onderzoeksmodellen wijzen naar de maan, maar als je alleen naar mogelijke scenario's in de natuur kijkt, heeft de ster meer de voorkeur," vervolgde Traub, die niet aan het onderzoek deelnam.
Een team van astronomen zou het mysterie precies kunnen ontrafelen als ze precies wisten hoever dit systeem, MOA -2011-BLG-262 genaamd, liegt. Als het relatief dichtbij ligt, dan is dit waarschijnlijk een sterrenloze "zwervende planeet" en de maan, maar Omdat het systeem ver weg is, moet het een enorme ster zijn om hetzelfde lenseffect te produceren, zeggen de onderzoekers.
Helaas zal het MOA -2011- BLG-262-systeem waarschijnlijk voor altijd een mysterie blijven. Microlensing is een willekeurige gebeurtenis, dus er zullen geen waarnemingen meer zijn van dit systeem. "We zullen niet langer een kans hebben om een kandidaat voor exolune te bekijken," zei studie hoofdauteur David Bennett, van de Universiteit van Notre Dame. "Maar we kunnen meer onverwachte vondsten vinden."
Astronomen kunnen de afstand meten tijdens toekomstige microlensing-evenementen met behulp van het parallax-principe, dat de verandering in de positie van een object beschrijft wanneer deze vanuit twee verschillende plaatsen wordt bekeken.
Deze strategie zou werken als waarnemers een lensgebeurtenis konden observeren met twee ver uit elkaar geplaatste telescopen op aarde of speciale instrumenten in een baan, zoals de Spitzer en Kepler ruimtetelescopen, zeggen onderzoekers.
Tegenwoordig hebben astronomen meer dan 1700 buitenaardse planeten ontdekt, maar ze zijn nog steeds op zoek naar bevestiging van exolun.
