Wetenschappers van SwRI bestudeerden de dubbele asteroïde Patroclus. Het bleek dat gedurende de eerste 100 miljoen jaar het zonnestelsel een ernstige schok doormaakte
Onderzoekers van het Zuid-Westen Onderzoeksinstituut (SwRI) onderzochten een ongewoon paar asteroïden en ontdekten dat hun bestaan wijst op een vroege herschikking in het zonnestelsel. De objecten worden Patroclus en Menetus genoemd en beslaan ongeveer 70 mijl breed en draaien om elkaar heen. Dit zijn de enige grote dubbele oude lichamen die worden toegeschreven aan Trojaanse asteroïden. Ze behoren tot de bevolking van Jupiter.
Er wordt aangenomen dat de Trojanen werden gevangen tijdens de dramatische periode van dynamische instabiliteit, toen er gigantische planeten werden getransponeerd - Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus. Een asteroïde-paar levert het noodzakelijke bewijs voor deze gebeurtenissen. De opschudding veroorzaakte dat Uranus en Neptunus naar buiten trokken, waar ze in botsing kwamen met een grote populatie kleine lichamen (bronnen van Kuiper Belt). Veel lichamen waren dichter bij de zon, terwijl anderen vastzaten tussen Trojaanse asteroïden.
Maar niet alles is zo soepel met het model. De studie van het asteroïde-paar geeft aan dat de dynamische instabiliteit van de gigantische planeten zich zou voordoen tijdens de eerste 100 miljoen jaar van de vorming van ons systeem.
Een animatie laat zien hoe een asteroïdenpaar roteert. Onderzoekers geloven dat grootschalige planetaire opschudding had moeten plaatsvinden aan het begin van de geschiedenis van het zonnestelsel Recente modellen van de vorming van kleine lichamen suggereren dat dit soort dubbele objecten beschouwd moet worden als overblijfselen van de vroegste tijden van het systeem, wanneer er paren kleine lichamen kunnen worden gecreëerd uit een afbrokkelende wolk van kiezels. Kuipergordelwaarnemingen tonen ook aan dat dergelijke paren in de oudheid gebruikelijk waren.
Als we de instabiliteit enkele honderden miljoen jaar uitstellen, zoals beschreven in sommige evolutionaire modellen, dan zouden botsingen in de originele schijf breekbare dubbele objecten breken, waardoor ze niet tot de Trojaanse asteroïden zouden kunnen behoren. Vroege dynamische instabiliteit zou meer overlevende binaire lichamen achterlaten. Nieuwe modellen hebben de neiging om te verspelen met eerdere instabiliteit.
Dergelijke conclusies hebben belangrijke implicaties voor aardachtige planeten, vooral met betrekking tot de oorsprong van grote inslagkraters op de maan, Mercurius en Mars, die 4 miljard jaar geleden verschenen. Impact-objecten werden minder snel uit de externe gebieden van het systeem verwijderd, wat betekent dat ze werden gemaakt door kleine overblijfselen van het proces van de vorming van de aardse planeet. De studie wijst op het belang van het verder verkennen van Trojaanse asteroïden. Meer informatie zal worden verkregen van NASA's Lucy-missie, die het paar Patrocles-Menetus in 2033 zal bestuderen.
