In het midden van de foto zie je de Melkweg ESO 486-21. Heeft betrekking op het spiraaltype, hoewel onregelmatig. De structuur is tamelijk vaag en het object zelf is 30 miljoen lichtjaar ver van ons verwijderd.
De Hubble-ruimtetelescoop was in staat om deze formatie te vangen tijdens het observeren van 50 sterrenstelsels met stellaire geboortegebieden (LEGUS). Dit monster werd gekozen om de snelheid van geboorte van nieuwe sterren, morfologie en ook de galactische massa te onderzoeken. Wetenschappers moeten vergelijkbare informatie hebben om het mechanisme van creatie en evolutie van sterren in clusters te ontmantelen. ESO 486-21 is een ideaal voorbeeld, omdat het gas- en stofwolken heeft waarin nieuwe voorwerpen intensief verschijnen. Het project paste de Hubble 3 groothoekcamera en Advanced Camera for Surveys (ACS) toe. De eerste volgde de parallelle velden en de tweede was gefixeerd op een klein hemels deel, verplaatst vanuit het midden. Dit hielp om een volledig beeld te creëren. Parallelle velden speelden een belangrijke rol in het programma van de telescoop, waarbij de kracht van het vergroten van grote galactische clusters (zwaartekrachtlens) werd gebruikt om verre objecten te verkennen.
