Sterrenstelsels zijn niet zo vredig en kalm als we misschien denken. Ze creëren niet alleen sterren en overleven supernova-explosies, maar voelen zich ook vrij om hun toevlucht te nemen tot kannibalisme. De Melkweg is geen uitzondering. Hoeveel sterrenstelsels waren er op zijn bureau?
Je hebt misschien al gehoord dat de Melkweg zich klaarmaakt om het Andromeda-sterrenstelsel onder ogen te zien (M31). Galactische botsing is een standaardproces in het universum. Maar het is de moeite waard om twee variëteiten te onderscheiden.
In de eerste variant botsen grote sterrenstelsels. Hier komt de toekomstige gebeurtenis tussen de Melkweg en de Andromeda Galaxy. Dit is een samensmelting van twee grote spiraalstelsels, die een groot elliptisch monster zouden moeten creëren. De fusie begint over 4 miljard jaar.
Andromeda Galaxy in de nachtelijke hemel na 2 miljard jaar
Maar er is een tweede optie - wanneer een grote melkweg kleinere absorbeert. Meestal zijn dit dwerg-satellietstelsels die rond een grote draaien en geleidelijk (tegen hun wil) sterren geven. Dit proces wordt ook galactisch kannibalisme genoemd en de Melkweg heeft een nogal duister verhaal.
Een recente studie geeft aan dat de Melkweg aan het begin van zijn leven sterrenstelsels begon te absorberen. Wetenschappers hebben zorgvuldig meer dan 60 massieve bolvormige sterrenhopen bestudeerd en de oudste en jongste sterren onderzocht. Analyse van de leeftijd en metaalachtigheid van clusters laat ons begrijpen waar ze vandaan kwamen. De bevindingen suggereren dat de Melkweg werd gevormd door de absorptie in het vroege stadium van metaalrijke sterrenstelsels. Bovendien begon de meest actieve voeding 12 miljard jaar geleden. Even later at de Melkweg nog drie sterrenstelsels. Hoeveel is alles?
Hier is de M54, vastgelegd door de Hubble-camera. Dit zou een andere bolvormige cluster kunnen zijn, maar opgemerkt door het feit dat het zich in een buitenlands sterrenstelsel bevindt. In 1778 werd hij gevonden door Charles Messier. Gevestigd in een dwerg elliptisch stelsel in Boogschutter. Pas in 1994 werd de ware aard van zijn positie duidelijk. Het dwergstelsel is 90000 lichtjaar ver weg. Ironisch genoeg, maar het cluster leeft niet lang op vreemd grondgebied. Het feit is dat de dwergmelkweg op ons afkomt en eenmaal samenvloeien.
Wetenschappers geloven dat het aantal geabsorbeerde sterrenstelsels 11-15 stukken kan bereiken. Maar dit is niet het einde. Op dit moment selecteert de Melkweg koppig sterren uit de dwerg-elliptische melkweg in Boogschutter, 7000 lichtjaren verwijderd van ons. Er wordt aangenomen dat de sterren in de mouwen van de Melkweg komen.
Het is belangrijk om te begrijpen dat absorptie en samenvoeging geen snel en eenmalig proces is. Het dwergstelsel in Boogschutter en de Melkweg ging verschillende keren door elkaar. De laatste keer dat het 100-200 miljoen jaar geleden gebeurde en nog steeds doorgaat. Galactisch kannibalisme is niet verrassend, omdat het een natuurlijk ontwikkelingsproces is waarbij een groot stelsel een kleinere absorbeert.
