Op 12 maart maakte het Rosetta-ruimtevaartuig een afbeelding van de komeet 67P / Churyumov-Gerasimenko op een afstand van 75 kilometer (46 mijl) en, bij toeval, merkte hij een uitbarsting van stoffig materiaal op vanuit een schaduwkern.
Lange termijn ruimtemissies zijn nodig om de evolutie van de komeet volledig te begrijpen, die geleidelijk opwarmt als deze de zon nadert. En zo gebeurde het dat de Rosetta, die zich in een baan om de 67P bevindt, op elk moment gereed is om een voorbijgaande gebeurtenis te detecteren die op elk moment op het oppervlak kan oplaaien.
De laatste gebeurtenis gebeurde op de bodem van de komeet, die zich in de schaduw bevindt. Er wordt aangenomen dat een bepaalde hoeveelheid zonlicht verhitte ontsluitingen heeft, voldoende energie verschaft om ondergronds ijs te sublimeren en stoom en stof in de vorm van een straal weg te gooien. Deze jet werd gevangen en gemeten door het wetenschappelijke beeldvormingssysteem Rosetta genaamd "Osiris". Momenteel maakt 67P de dichtstbijzijnde benadering van de Zon (perihelion), en de komeet produceert veel vergelijkbare uitbarstingen aan de zonnige kant, maar een dergelijke sterke uitbarsting in het schaduwgedeelte van de komeet zal wetenschappers voorzien van waardevolle wetenschappelijke informatie.
"Het was een toevallige ontdekking", is Osiris Holger Searks, hoofdonderzoeker bij het Max Planck Instituut voor onderzoek van het zonnestelsel in Duitsland. "Niemand heeft ooit een jet awakening gezien, het is onmogelijk om zo'n evenement te plannen."
