Een artistieke visie van het concept van de NASA-missie GeoCarb, die op het punt staat concentraties van belangrijke koolstofgassen boven Amerika te laten zien vanuit de geostationaire baan
De nieuwe wetenschappelijke missie van NASA in de vroege ontwerpstadia is in staat om transformationele vooruitgang te bieden in ons begrip van de wereldwijde koolstofcyclus door de concentraties van de belangrijkste koolstofgassen uit de geostationaire baan in kaart te brengen.
Het Geostationary Carbon Observatory (GeoCarb) zal in de 2020s van start gaan. Het is gebaseerd op de succesvolle missie van de CCA-2. Het is de bedoeling dat het apparaat Amerika bewaakt tussen 55 graden noord- en zuiderbreedte. Op een hoogte van 35.800 km kan GeoCarb 10 miljoen dagelijkse waarnemingen van de concentraties van kooldioxide, methaan, koolmonoxide en zonnefluorescentie ontvangen met een ruimtelijke resolutie van 5-10 km.
De verzadiging en prevalentie van koolstofhoudende gassen in de atmosfeer van de aarde wordt bepaald door de uitwisseling van koolstof tussen de zones van de aarde, de oceanen en de atmosfeer, evenals hun transport door wind. Deze uitwisselingen zijn gemakkelijker te achterhalen als u een permanente fixatie uitvoert.
Satellieten in solar-synchrone polaire banen garanderen een wereldwijde omvang, maar er zijn hiaten. Bovendien observeren ze een aantal landschappen op een bepaald tijdstip van de dag. GeoCarb zal metingen in de baan van de aarde uitvoeren, waarbij de leegtes in de gegevens worden opgevuld. Dit is eerder een regionale mappingmissie, dan een globale voorbeeldtaak. Met GeoCarb kunt u zien hoe verschillende weersomstandigheden de kooldioxide- en methaanconcentraties beïnvloeden. De unit zal ook vragen kunnen beantwoorden op het gebied van koolstofcycluswetenschap met een focus op Amerika.
Bovendien is GeoCarb de eerste Amerikaanse satelliet die methaan meet bij het aardoppervlak. De spectrale band van zuurstof zal de zwakke gloed meten die wordt uitgezonden door chlorofylmoleculen in de bladeren van planten. En dit is een directe tracking van het proces van fotosynthese.
GeoCarb staat op de basis van de OCO-2, gemaakt in het Jet Propulsion Laboratory (Pasadena). De technologie maakt gebruik van een roosterspectrometer, maar er is een vierde spectrale band toegevoegd om koolmonoxide en methaan te meten.
De GeoCarb-tool vangt gereflecteerd licht van de planeet door een nauwe spleet. Wanneer de gleuf wordt geprojecteerd op het aardoppervlak, ziet het een gebied van 2.800 km van noord naar zuid en 6 km van oost naar west. Het apparaat bewaakt het gebied gedurende 4 seconden en beweegt vervolgens een halve gleuf (3 km) naar het westen, wat dubbele bemonstering garandeert. Hiermee wordt het volledige continent in maximaal 2-3 uur gescand.
