Deze afbeelding is gemaakt door de Long Range Imaging Unit (LORRI) die op het New Horizons NASA-ruimtevaartuig is gemonteerd, kort voor de dichtstbijzijnde benadering van Pluto op 14 juli 2015. De resolutie is minimaal 250 meter. De grootte van het weergegeven gebied is ongeveer 130 mijl (210 kilometer). De zon schijnt vanaf de linkerkant.
Als een met logines geïnfecteerde larve toonde een nieuwe foto van NASA's New Horizons dwergplaneet Pluto een pokdalig landschap dat even raadselachtig als mooi is.
Gemaakt net voordat NASA's missie op 14 juli in de buurt kwam, toont dit nieuwe beeld van een ijsveld genaamd "Satellite Planum" op Pluto honderden gaten "zwermen" over het oppervlak, enkele honderden meters breed en verscheidene tientallen meters diep. Volgens de eerste aannames van planetologen is de vorming van dergelijke gaten te wijten aan de sublimatie van ijs, zoals het stikstofijs waaruit ze zijn samengesteld. De uitlijning en locatie van de putten blijft echter een raadsel.
Sublimatie treedt op wanneer het ijs damp wordt, zonder door de vloeibare vorm te gaan. Net als "droogijs" op aarde (koolstofdioxide-ijs) komt stikstofijs het gas binnen zonder door de vloeibare fase te gaan. Omdat de atmosferische druk op Pluto laag is, is sublimatie het dominante proces en overvloedig oppervlak bevriest wanneer de gassen worden afgegeven in een ijle atmosfeer, wat een verrassend complexe interactie tussen het oppervlak en de atmosfeer vormt. Inderdaad, de verbazingwekkende afwezigheid van asteroïde kraters op Spoetnik Planum laat zien dat het oppervlak constant wordt ververst met nieuw ijs, waarschijnlijk in lagen gelegd wanneer het uit de atmosfeer wordt afgezet, en deze gaten zijn tastbaar bewijs van deze vreemd actieve ijslaag.
"Pluto is vreemd, op een goede manier", zei New Weakons projectcoördinator Hal Weaver van het John's Hopkins Applied Physics Laboratory in Laurel, Maryland. "De pits en de manier waarop ze zijn uitgelijnd geven een idee van de ijsstroom en de uitwisseling van vluchtige componenten tussen het oppervlak en de atmosfeer, en het wetenschappelijke team werkt er hard aan om te begrijpen welke fysieke processen hier een rol spelen."
Het is moeilijk om je niet voor te stellen hoe dit landschap eruit zou zien als we aan de oppervlakte van de Planum Satellite zouden kunnen staan. We weten al dat dit gebied grotendeels vlak is, maar door de insluiting van deze gaten lijkt het een oceaan van dramatische drainagebronnen in het ijs, die zich uitstrekken tot aan de horizon.
Een van de grootste verrassingen van de New Horizons-vlucht is de interessante dynamiek van Pluto. Het feit dat in een kleine wereld gelegen in de Kuipergordel, bijna 50 keer verder van de zon dan de aarde, er vulkanische activiteit is die zich manifesteert op het oppervlak van Pluto, is verrassend. Maar het is waarschijnlijk dat zelfs in de binnenste regionen van het zonnestelsel, de oude werelden actief blijven, en zelfs het kleinste straaltje warmte van de zon en planetaire formatie kan voldoende zijn voor een dramatische impact op de geologie van deze werelden. Iets meer dan 4 korte maanden geleden hadden we enkele aanwijzingen over hoe dynamisch en gevarieerd het oppervlak van Pluto zal zijn, maar de New Horizons hebben ons begrip van Pluto en wat de actieve ijsjes kunnen veranderen fundamenteel veranderd.
