Charon begint te kraken in de naden, lijkend op de beroemde groene superheld Hulk.
Onlangs werd een afbeelding van Charon gemaakt door NASA's New Horizon-ruimtevaartuig. Experts suggereren dat sommige van de fouten op het oppervlak van de maan het resultaat kunnen zijn van een eens levende oceaan onder het oppervlak, die na verloop van tijd gewoon bevroor. Dit kan het gevolg zijn van tekenen van ontleding op het oppervlak Charon. Deze toestand gaf wetenschappers een reden om de satelliet te vergelijken met "Bruce Banner, het shirt verscheuren als het een ongelooflijke Hulk wordt."
De grootte van Charon, de grootste van de vijf satellieten van Pluto, heeft een diameter van ongeveer 1200 km. Dat wil zeggen, het duurt de helft Pluto-afmeting. Aangezien het zwaartepunt van het systeem Pluto-Charon buiten het oppervlak van Pluto ligt, worden deze twee vaak beschouwd als een dubbel planetair systeem.
Toen het New Horizon-apparaat in juli 2015 door Charon werd gepasseerd, ontdekte de sonde een netwerk van tektonische fouten op de satelliet in de vorm van richels, banken en valleien. Een uitgebreid stelsel van afgronden is een van de langste in het zonnestelsel, met een lengte van minstens 1.100 mijl (1.800 km) en een diepte van 7,5 in de diepte. Ter vergelijking: de Arizona Grand Canyon (Grand Canyon) is slechts 277 mijl (446 km) lang en iets meer dan 1,6 km diep. De nieuwe afbeelding toont de kleurentopografie van de site genaamd Serenity Chasma (chasma is een getrapte kloof op het oppervlak van de planeet) vastgelegd door de Long Range Intelligence Thermal Imaging Camera (LORRI) van het New Horizons-apparaat. De kenmerken van de gemeten vorm geven aan dat de ijswaterlaag van Charon ooit ten minste gedeeltelijk vloeibaar kon zijn voordat deze tot een vaste stof werd bevroren.
Wetenschappers rapporteerden dat Charon mogelijk een laag vloeibaar water had, hetzelfde materiaal dat het oppervlak van Charon vormt. Maar het verval van radioactieve elementen in combinatie met de interne warmte-energie geproduceerd door de vorming van Charon, zou de ijswaterlaag kunnen doen smelten. Naarmate de maan lang koelt, kan de oceaan bevriezen en uitzetten. Wetenschappers hebben dit vergeleken met een overvolle plastic beker, in de vriezer geplaatst. Bij lage temperaturen leent het oppervlak zich voor druk en vormt het een systeem van scheuren.
Ze geloven ook dat Pluto ooit een vloeibare oceaan had, hoewel het jongere oppervlak van een dwergplaneet suggereert dat het langer duurde voordat het bevroor dan voor Charon.
