Gedeeltelijke zonsverduistering in de ruimte (25 mei, 2017)
Het Solar Dynamics Observatory heeft op 25 mei 2017 een zonsverduistering in de ruimte kunnen opvangen. Ze slaagde erin de maan te vangen die voor de ster passeerde. Deze doorvoer duurde bijna een uur en de satelliet besloeg 89% van de zonneschaal. Hier kunt u een heldere maanhorizon zien, omdat de satelliet verstoken is van de atmosfeer die het licht kan vervormen.
Hoewel de randen er glad uitzien, maar dat is het niet. Het oppervlak van de maan is bedekt met kraters, groeven, bergen. Kijk goed en je ziet een hobbelige contour. Op 21 augustus wordt een andere maanpassage verwacht, maar de satelliet zal slechts een klein deel van de ster bedekken.
Het is belangrijk op te merken dat maanonregelmatigheden van invloed zijn op wat de ooggetuige van de aarde waarneemt tijdens een totale zonsverduistering. Lichtstralen kruisen de valleien van de satelliet langs de horizon en creëren Bailey-kralen - heldere lichtpunten die het begin en einde van volheid aangeven. Het maanoppervlak creëert ook een complete schaduw. De zon zendt stralen door de valleien en voegt randen toe. Ze worden veel meer vervormd als ze bergketens oversteken.
Wetenschappers gebruikten LRO-gegevens (lunar verkenning orbiter) en topografische informatie van de aarde van NASA om de dreigende zonsverduistering in detail over te brengen. Het is duidelijk dat de vorm van de volledige schaduw in de loop van de tijd verandert. Het blijkt dat we geen eenvoudige ellips opmerken, maar een onregelmatige veelhoek waarvan de randen licht gebogen zijn.
Nu verzamelt de LRO informatie over de satelliet om de structuur van de naaste buur in detail te bestuderen. Het begrijpen van de vorm van onze planeet en satelliet zal helpen om de vorm van de schaduw op 21 augustus nauwkeuriger te voorspellen.
