De New Horizons-ruimtesonde van NASA beweegt zich door ons zonnestelsel en binnenkort vliegt het in de buurt van Pluto. Nieuwe oppervlaktekenmerken van de kleine planeet zullen steeds meer verschijnen.
Hierop genomen foto's zijn de duidelijkste afbeeldingen van Pluto, die door de mens zijn verkregen. Na een maand van zijn vlucht geeft New Horizons ons al enkele interessante foto's die ons een bizarre en unieke planetaire wereld enigszins zullen openen.
Neem bijvoorbeeld de nieuwste reeks informatie die is vastgelegd door de langeafstandsintelligentie-missie Imager (Lorry), die werd ontvangen van 29 mei tot 2 juni. Er zijn grote verschillen in oppervlakte albedo (reflectiviteit). Dit kan erop duiden dat er uitgestrekte gebieden van verschillende samenstelling zijn.
Een recente blogpost van Emily Lakdavala van de Planetary Society vertelt hoe een van deze intrigerende functies op Pluto nostalgische herinneringen oproept aan de allereerste dagen van de verkenning van Mars. Schetsen van de oppervlaktekaart van Mars werden voor het eerst gemaakt door astronomen Giovanni Schiaparelli en Percival Lowell (eind 1800 - begin 1900), met inbegrip van de Mars-kanalen - kenmerken die zichtbaar waren in vage beelden van Mars verkregen met telescopen, en werden geïnterpreteerd als een van de bewijzen het bestaan van het leven op Mars. Deze veronderstellingen waren natuurlijk vals, maar tegelijkertijd openden zelfs de vroegste waarnemingen van Mars ons een hele nieuwe wereld met een uniek en bizar oppervlak. New Horizons verzendt echter geen beelden van Mars, maar van een geheel andere planeet, die zich bijna dertig keer verder van de zon bevindt. Dit is een bergwereld die, naar alle waarschijnlijkheid, veel gemeenschappelijke kenmerken heeft met Neptune's satelliet Triton, met dit vreemde hemellichaam, heel anders dan al het andere dat hier in ons planetaire systeem is. Dit is een ongelooflijke ontdekking; we kunnen zelfs niet raden welke functies of ongebruikelijke eigenschappen het oppervlak van Pluto zal hebben. Maar nu, vanaf een afstand van ongeveer 30 miljoen mijl, kunnen we alleen maar aannemen dat wetenschappers meer dan honderd jaar geleden veronderstellingen hebben gedaan op basis van vage contouren.
En wat als de donkere gebieden grote rotsachtige gebieden zijn en de heldere gebieden bedekt zijn met ijs? Kan ons huidige begrip van de oppervlaktestructuur van andere planeten precies verklaren wat we zien? Nu hebben we hier geen idee van, maar in de toekomst zijn we van plan om dingen uit te zoeken.
"Zelfs als de nieuwste foto's vanaf een afstand van meer dan 30 miljoen mijl werden genomen, vertonen ze nog steeds een complexer oppervlak met duidelijk bewijs van oppervlaktediscretisering.Het equatoriale gebied is helderder en de donkere gebieden met kunnen ook hun helderheid veranderen", zegt Alan Stern, hoofdonderzoeker. Southwestern Research Institute, Boulder, Colorado. "We zien ook dat elk deel van Pluto aanzienlijk verschilt van het andere, en dat het noordelijk halfrond van Pluto veel donkerder is dan het zuiden. ibolee donkere en heldere gebieden van het land afhankelijk van het zuiden en Pluto in de buurt van de evenaar Waarom is het zo -. de grote vraag ". "We hebben zoveel mogelijk informatie uit deze afbeeldingen geperst, we hebben details gezien die we nog nooit eerder hadden gezien", voegt Hal Weaver, een wetenschapper aan de Johns Hopkins University van het Laboratory of Applied Physics in Laurel, Maryland toe. "We zagen tekenen van licht en donkere vlekken in afbeeldingen van de Hubble-ruimtetelescoop en eerdere foto's, maar deze nieuwe foto's van New Horizons wijzen op een complexere oppervlaktestructuur. Nu willen we meer weten over deze verschillen in oppervlakte en over wat hen veroorzaakt. Tegen begin juli zullen we spectroscopische gegevens hebben die de oorzaken helpen bepalen. "
